Georges Méliès
Niet alles is Hollywood wat de klok slaat, al hebben yanks de pretentie dat film en USA ongeveer hetzelfde is. In een land waar je als B-acteur zelfs president kunt worden ook niet zo vreemd. Fransen zijn minstens zo naar binnen gericht, maar wat betreft bewegend beeld hebben ze terecht een paar grote namen in het collectief geheugen. Zoals Georges Méliès, voorzien van het trotse etiket le veritable créateur du septième art. En tijdgenoot van de gebroeders Lumière, uitvinders van de filmcamera.
1861, Georges ziet in Parijs het eerste licht waarmee hij later zo vaak gaat experimenteren. Er zit wat geld in de familie en in 1888 wordt hij eigenaar van het theater Robert Houdin, genoemd naar de onvergetelijke verdwijnkunstenaar. Hij organiseert er zijn grande illusions, een grote passie.
In 1895 ziet hij de eerste film van de Parijse broers Lumière, beelden van een trein in een station. Zelf geen onverdienstelijk amateur goochelaar, ziet Méliès al bij die eerste kennismaking met het nieuwe medium ongekende mogelijkheden. Hij koopt in Londen apparatuur, richt productiebedrijf Star Film op en wordt de belangrijkste concurrent van de Lumières. Waar de gebroeders cameramensen over de hele wereld sturen om werkelijkheid te filmen, creëert Méliès zelf een wereld en verheft in enkele jaren het ambachtelijke filmen tot de zevende kunst.
Met nieuwe trucages en speciale effecten brengt hij illusies op het witte doek die het publiek verbijsteren. Boeken van Jules Verne, zelf meester in geschreven onwerkelijkheid, worden door Méliès in filmtaal gezet. Le voyage dans la lune uit 1902 hier de laatste 8 bewaarde minuten) en Vingt mille lieues sous les mers worden nu nog gezien als oorsprong van de cinematografie en zijn over de hele wereld gegaan.
Uitvinder, decorateur, scenarist, dichter, acteur (speelt in bijna alle films mee) en onvermoeibare regisseur (boven). Hij ontwikkelt filmsets, creëert locaties en leidt acteurs in meer dan 500 films over sprookjes, science-fiction, avonturen en historische spektakelstukken. Reizen door het onmogelijke, noemt hij ze zelf. Voor zijn rusteloze camera's bouwt hij de eerste filmstudio in Montreuil bij de hoofdstad.
In mei 1913 eindigt zijn film. Georges verliest zijn vrouw, blijft met twee kinderen achter en het geld is op. Zijn theater wordt in 1914, het eerste oorlogsjaar, door de politie gesloten. Uiteindelijk moet hij zijn bezittingen verkopen. Filmblikken komen bij opkopers terecht en de meesten verdwijnen voorgoed. Zelf verbrandt hij zijn eigen collectie in een vlaag van woede.
Vele jaren later wordt het genie van de anticipation, zoals Fransen science fiction noemen, door de redacteur van een filmblad teruggevonden. Samen met een nieuwe echtgenote, voormalig actrice in zijn films, is hij uitbater van een snoep- en speelgoedwinkel in Gare de Montparnasse. Méliès krijgt eerherstel, ontvangt het Légion d'honneur in 1931 en mag zijn laatste jaren doorbrengen in een rusthuis van de Mutuelle du Cinéma op het Chateau d'Orly.
In 1938 valt zijn projector voorgoed stil. Zoals vele grote Franse kunstenaars rust hij op het Parijse kerkhof Père-Lachaise.
Labels: anticipation, film, Houdin, Jules Verne, Lumière, Parijs, Père Lachaise, science fiction