Le Big Mac
Het Britse magazine The Economist volgt jaarlijks de de economische ontwikkelingen via de BigMac Index. De prijs van de wereldwijd verkochte snack van 220 gram en 600 calorieën staat dan voor een mandje producten (vlees, brood, sla maar ook arbeid en energie). In juni dit jaar kostte de oer-hamburger in geboorteland USA $ 3,73. Omgerekend betaal je voor een BigMac in de 'rijke' Europese Unie 4,33 en in Zwitserland zelfs 6,19. In de meeste van de 119 landen waar McDonald's actief is, zijn de twee plakken gehakte koe, brood met sesamzaad, geheime saus, sla, kaas, augurk en ui goedkoper. Met een kleine beurs moet je wel even naar Hong Kong. Daar 'geniet' je al voor 1,90 van de Amerikaanse droom.
Broertjes Richard en Maurice McDonald openen in 1940 het Barbeque Restaurant Airdrome (links) in San Bernardino (California). De hotdogs worden buiten door kortgerokte meiden geserveerd aan automobilisten. In 1948 volgt de eerste hamburgertent. Zeven jaar later brengt melkboer Ray Kroc hen op het idee om filialen met zetbazen te openen. Ray blijft in de keuken van de broertjes kijken en neemt een paar jaar later zelf de boel over voor 2,5 miljoen dollar. Canada wordt in 1967 als eerste veroverd, de wereld volgt snel.
De eerste Franse MacDo wordt in 1979 in Strasbourg geopend. Een rechtstreekse aanval op de vastgeroeste culinaire traditie. Protest tegen èn gejuich vóór fastfood gaan gelijk op. Zo is het gebleven. In 1992 krijgt Le Bic Mac op de Parijse tentoonstelling Objets du Siècle een ereplaats als icoon van de 20e eeuw. Maar acht jaar later valt een dode bij een aanslag door tegenstanders van de Amerikaanse way-of-life op een MacDo in Bretagne. Activist, anti-globalist en latere presidentskandidaat José Bové wordt veroordeeld voor het vernielen van een filiaal in aanbouw in Millau door in 1999 een trekker naar binnen te rijden.
Intussen zijn 1160 Franse vestigingen met 58.000 mensen in bedrijf waar elke dag 1,7 miljoen klanten binnen lopen of rijden. Goed voor een omzet rond 3,6 miljard euro per jaar.
Jaarlijks verlaten 900 miljoen BicMacs over de hele wereld de bijna 32.000 vestigingen. Maar berichten over fout voedsel, slecht personeelsbeleid, kaalslag van bossen voor productie van veevoeder blijven verschijnen. De bosses in de USA spenderen miljarden dollars om het niet zo fraaie imago bij te spijkeren. Echte liefhebbers zal het worst zijn. En morgen wordt ergens wel weer een nieuwe MacDo geopend.
McDonald's is niet te stoppen.
Maar een Michelin-ster zal er nooit vallen ....
Labels: BigMac Index, José Bové, Le Big Mac, MacDo, San Bernardinogehakte koe, The Economist
1 reacties:
Het is goed dat er altijd een Mac in de buurt is van zo'n een Michelin-restaurant, want na een bezoek bij Michelin's heb je nog altijd honger.
Eigenlijk betaal je gewoon teveel voor te weinig eten ;-)
Gee
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage