Dienstplicht

Vanouds hielden Franse koningen er een beroepsleger op na, dat vanaf 1688 zonodig werd aangevuld door regionale milities. De samenstelling daarvan, meestal door loting, was een verplichting van de lokale adel als dienstverlening aan de vorst. Tijdens de eerste revolutionare jaren aan het einde van de 18e eeuw werd de veiligheid in de steden door burgers zelf aangepakt door de vorming van de Garde Bourgoise.

Hieruit ontstond niet veel later de Garde Nationale bedoeld voor de verdediging van de piepjonge republiek.

Precies vandaag 212 jaar geleden werden alle vrijgezelle Franse mannen van 20 tot 25 jaar verplicht militaire dienstplicht te vervullen. 19 fructidor van het jaar 6, in revolutionair Frans. Toevallig ook het jaar dat de jonge legerleider Napoleon Bonaparte veel soldaten nodig had om zijn veldtocht in Egypte op poten te zetten. Tout Français est soldat et se doit à la défense de sa patrie. Het nobele principe van het verdedigen van het vaderland werd maar direct vertaald in een aanvalsoorlog.

Toen in 1813 het leger van Napoleon door zijn Russische veldtocht was gedecimeerd, moesten ook jongens van 18 er tijdelijk aan geloven.

Na Napoleons vertrek uit de politieke arena werd in 1818 het leger samengesteld uit vrijwilligers, aangevuld met dienstplichtigen die door loting werden aangewezen. De wet uit dat jaar maakte het overigens mogelijk dat rijken de dienstplicht van hun zonen konden afkopen door het betalen van een plaatsvervanger. Pas in 1905 kwam de voor iedereen verplichte dienst tot stand. Met de nodige aanpassingen en wijzigingen heeft dat tot 2001 geduurd. Sindsdien heeft ook Frankrijk een beroepsleger.

Overigens is ook de Nederlandse dienstplicht in 1810 ingevoerd door de Franse bezetter, eveneens met de mogelijkheid een remplaçant in te huren.