Madame du Barry

Het is onwaarschijnlijk dat andere vorstelijke mannetjes niet op dezelfde manier hun driftleven buiten de paleisdeur uitleefden, maar zoals dit zich aan het Franse hof vrijwel in alle openbaarheid afspeelde hoor je zelden. Legio zijn de verhalen over geheime afspraakjes, buitenechtelijk bedgenot en de daarmee gepaard gaande stroom van bastaardkinderen. Die overigens geheel volgens eeuwenoude traditie allemaal van titel en bijbehorend inkomen werden voorzien. Niet zelden bereikten ze door de koninklijke kruiwagen ook nog hoge posities.
Goed voorbeeld doet goed navolgen, moeten al die viriele kroondragers hebben gedacht. Want was het niet keizer Charlemagne (in NL beter bekend als Karel de Grote) die behalve tien wettelijke nakomelingen ook nog vijf kinderen verwekte bij goedgekeurde geliefden, plus naar ruwe en niet geheel betrouwbare schatting een twaalftal bij wat je nu een one-night-stand zou noemen. Eén daarvan zou het zelfs tot aartsbisschop van Metz brengen.

Een veel besproken en verfilmde bijslaap was Madame du Barry, maîtresse van Louis XV en als Marie-Jeanne Becu afkomstig uit Vaucouleurs. Voorzien van de juiste rondingen op de juiste plaats trok ze naar Parijs, waar ze door chevalier Jean du Barry uit een bordeel werd geplukt. Hij liet haar in een goktent werken en daar werd ze opgemerkt door kamerknecht Lebel van Louis XV, die als 'hofleverancier' voor zijn baas her en der verse waar oppikte.
De oude koning benoemde haar officieel tot zijn zoveelste maîtresse, liet haar trouwen met Guillaume du Barry (broer van haar ontdekker) zodat ze de titel comtesse kreeg en liet voor haar het luxe paviljoen van Louvecienne bouwen.
Daar zorgde de ex-prostituee ervoor, samen met een niet aflatende stroom vrouwelijk schoon, de lusten van de liederlijke vorst, die zij La France noemde, te bevredigen. Alles natuurlijk ver buiten het zicht van koningin Marie, terwijl tout Paris ervan op de hoogte was. Politieke betekenis, zoals haar voorgangster Madame de Pompadour , heeft ze niet gehad. Maar de feesten op Louvecienne hoorden tot de top van het uitgaansleven. Hofschandalen deden dan ook veelvuldig de ronde, de koning zou baden in het bloed van jonge maagden en niet minder dan 90 kinderen hebben verwekt.

Op 10 mei 1774 stierf de oude Louis, het lijf ondermijnd door jarenlange geslachtsziekten. De gravin moest het hof verlaten, maar vond via haar nieuwe vriend de hertog van Brissac snel weer een plekje in Versailles. Het goede leven eindigde dramatisch in de eerste dagen van de Révolution. Na een vlucht naar Engeland met een omvangrijk fortuin, was het niet handig om terug te keren naar Parijs. Ze werd opgepakt en, ondanks het verraden van andere leden van de hofhouding, op 7 december 1793 veroordeeld tot de guillotine.

Een dag later verloor ze gillend en huilend haar hoofd.