Koppel

Wanneer je thuis gelukkig wil zijn, trouw dan met een meisje uit je dorp. Een oud Frans gezegde, dat bovendien nog mooi rijmt ook: Si tu veux être heureux en ménage, épouse une fille de ton village. Of daar liefde aan te pas kwam deed er eigenlijk niet toe.

Het huwelijk in Frankrijk had tot voor kort weinig te maken met amoreuze toestanden. In hogere kringen werden door een juridisch contract familiebelangen en erfgoed veilig gesteld. Maar ook de lagere standen sloten vaak een economische overeenkomst tussen twee families. Niet zelden was een koe of bunder grond belangrijker dan de eventuele hartkloppingen tijdens de trouwpartij. Zeker in de campagne, waaruit Frankrijk voor het grootste deel bestaat, ging het beschermen van de tradities van een dorpsgemeenschap ver boven vlinders in je buik.

Ridders uit de 12e eeuw deden niet anders. Hun half-religieuze hoofse liefde was voor buiten de kasteelpoort en met de dame in kwestie werd niet getrouwd. Want liefde en huwelijk vormden zelden een harmonieus koppel. Zelfs de Franse Revolutie bracht geen kentering. In het geprogrammeerde huwelijk bleef vooral de bruid tot begin vorige eeuw afhankelijk van keuzes van wederzijdse ouders.

Tegenwoordig lijkt liefde wel de hoeksteen van het huwelijk. Althans, dat willen glossies, films en datingprogramma’s ons doen geloven.
Maar de laatste tien jaar is het aantal Franse scheidingen met 40% gestegen en éénderde van de huwelijken strandt.

Niet voor niets is divorcefrance.fr één van de populairste sites op internet.