Rosé

Frankrijk is boos. Op Australië en Zuid-Afrika. Omdat die 'moderne' wijnlanden van het zuidelijk halfrond op een ordinaire manier de geliefde zomerwijn rosé om zeep helpen. Niks professioneel wijnmaken, alles is marketing. Domweg een halfje rood en idem wit in de fles mikken, etiket met rosé erop en hop, voor een spotprijs in het schap van de Europese super. Maar bozer nog op de Europese bureaucraten die, ongetwijfeld na het nuttigen van teveel valse rosé, hebben bedacht dat ook in Europese landen het verfoeide mengen moet worden toegestaan. Heb je geen wijnmakers meer nodig, kan iedereen in de schuur een cuvée rosé fabrieken. Zogenaamd om concurrentie met het zuidelijk halfrond te verbeteren. Niks kwaliteit, alleen geld telt. Niet zo verwonderlijk wanneer je weet dat rosé de laatste 15 jaar van 8% marktaandeel is gegroeid naar 22%

Frankrijk heeft een naam op te houden als het om rijke rosé gaat. Vergeten is het slappe zoete drankje uit de vijftiger jaren, voornamelijk als bijprodukt gemaakt door luie boeren in de Anjou. Nu hebben we 't over prachtige wijnen uit de Provence, Rhône, Languedoc en Midi. Volgens strenge regelgeving gemaakt om een appellation controlée te mogen voeren. Met als topper misschien wel de beroemde Tavel uit het département Gard.

Rosé wordt doorgaans gemaakt door rode licht geperste of gekneusde druiven een uur of vier te laten bloeden en gisten en een deel van de most daarvan op te vangen. De pers wordt dan niet geleegd, maar bijgevuld met rode druiven voor een geconcentreerde rouge. Vakmanschap in de wijnmakerij bepaalt moment en volume of de keuze om ook nog witte druiven mee te persen. Belangrijk is het bewaken van de temperatuur. Te warme gisting is slecht voor het aroma. Kortom, een produktieproces dat natuurlijk een hogere prijs tot gevolg heeft dan het simpele doorroeren van rood en wit.

In een enquête zegt 87 % van de Fransen dat ze niets zien in het mixen van rode en witte wijn. Niet meer dan 12 % is bereid om die nep-rosé zelfs maar te proeven. Voor Sarkozy een uitdaging om voor zijn boze compatriotes Brussel op andere gedachten te brengen.