Hel

Ze moeten nog een paar nachtjes, maar het plekje nemen ze hen niet meer af. De Vlaamse Leeuw gewassen en gestreken. Wachtend op de echte Flandriens, de bonkige coureurs uit het vlakke land van Brel. Dicht op één van de 27 kasseistroken in l'Enfer du Nord. Zondag jakkert het peloton 52,9 kilometer over die prehistorische keiwegen. Voor de snelste wacht in Roubaix tegenwoordig een kei op een sokkel. Misschien wel de meest begeerde hoofdprijs van het wielerseizoen.

De eerste Parijs-Roubaix, zondag 19 april 1896 en georganiseerd door twee textielbaronnen uit Roubaix, werd gewonnen door Josef Fischer. De enige Duitser die ooit de bloementuil mee naar huis mocht nemen. Plus 1000 francs. Ongeveer zeven maanden loon van een mijnwerker. De smid uit München was volgens kranten uit die tijd 'von muskulöser Gestalt'. Hij verdiende vaak bij als lijfwacht van adelijk volk. Josef deed 9 uur en 17 minuten over de 280 kilometer stof en grind. De laatste rondjes op het vélodrome in Roubaix reed hij met een glas schnaps in de hand. Zeker niet de enige hartversterker die dag, een dopingplasje bestond nog niet.

De naam Hel van het Noorden stamt pas uit 1919. Journalisten uit Parijs verkenden samen met de organisator de route naar Roubaix, geteisterd door vier jaar wereldoorlog. Het sportblad L'Auto meldde dat als enige de kruizen van gesneuvelden overeind stonden. De rest was platgewalst. De winnaar van dat jaar, de Fransman Henri Pélissier, zei: 'Ce n'était pas une course, c'était un pèlerinage'.

Ook zondag zal het zo zijn. Niet onder het kruis, wel met de leeuw van Vlaanderen.