Printemps

Net zomertijd, de lente al weer een dag of wat aan het bewind. Vanouds een periode waarin de vruchtbaarheid werd aanbeden. Oude rituelen verhalen van spannende dansen rond geheimzinnige mythische objecten, vol dubbele betekenissen. De winter verdwijnt, de aarde komt tot leven. Het heeft eeuwenlang schrijvers, componisten en beeldende kunstenaars geïnspireerd.

Tot in je vingertoppen voel je de ontluikende natuur in het opzwepende ballet Le sacre du printemps van Igor Stravinsky. In Rusland geboren, in 1910 naar Parijs gekomen en daar op 29 mei 1913 in het Théatre des Champs Elysées getuige van de volstrekt mislukte première van zijn meesterwerk. Stravinsky vluchtte het theater uit en kranten noemde het Le massacre du tympan (De slachting van het trommelvlies).

Maar het Ballet Russe van Serge Diaghilev trok zich weinig aan van de hoge zuurgraad van critici en al na de derde voorstelling lag het publiek in extase aan de voeten van de meester. En terecht, want nog steeds telt het ballet als mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Het verhaal van een heidens ritueel, waarin een tot offer gewijde maagd zich dood danst zodat de lente kan beginnen trekt wereldwijd volle zalen. Meer ritme dan melodie, meer emotie dan perfectie. Tot grote hoogte gebracht door de troep van de in 2007 overleden Franse choreograaf Maurice Béjart.

Kijk even naar zijn Printemps en je voelt bij jezelf de knopjes openbreken...