Cannes

Vandaag begint het jaarlijkse paraderen van aankomende sterretjes op de Boulevard de la Croisette in Cannes. Op het strand jagen de paparazzi op de zoveelste blote borst, want de bladen moeten vol. De echte sterren van het 61e Festival de Cannes vertonen zich zelden in het publiek. De meesten laten zich in geblindeerde limo's tot voor de rode loper rijden, kijken minzaam naar de camera's en na een terloops handgebaar naar het kwijlende publiek schuiven ze binnen aan voor een nip van de Dom Pérignon.

De eerste film van het festival is vaak kandidaat voor de hoofdprijs, de begeerde Palme d'Or. Vanavond is dat Blindness, volgens kenners een donker drama van de Braziliaanse regisseur Fernando Meirelles. Hij zat dan ook in de eerste lichting die voor de trap van het Palais des Festivals werd afgeleverd.
Maar de grote klapper komt pas zondag, wanneer Indiana Jones and the Kingdom of the crystal skull van Steven Spielberg z'n première beleeft. Hoofdrolspeler Harrison Ford zal ook even langskomen.

Veertig jaar geleden, in de roerige meimaand van 1968, werd er geen enkele prijs uitgereikt. Vanaf de opening werd er door journalisten, regisseurs, acteurs en technici geruzied. Moest er uit solidariteit met opstandige studenten in Parijs nu gestaakt worden of doen we net alsof er niets aan de hand is en gaan we door met de bling-bling? De radicalen, onder leiding van regisseurs François Truffaut en Jean-Luc Godard, stookten het vuur flink op en kregen meer en meer steun. 18 mei, acht dagen na de opening, leek een keerpunt. Er werd stevig gediscussieerd, de Amerikaanse regisseur Milos Forman trok zijn inzending terug, Louis Malle en Roman Polanski stapten uit de jury en Godard noemde een buitenlandse regisseur die begon over zijn reiskosten een klootzak. De bijeenkomst eindigde in prachtige chaos, zoals dit unieke filmpje laat zien.

Die middag om 15 uur stond de vertoning van Peppermint frappé van Carlos Saura op de rol. Op het moment dat de film startte, klommen Saura en hoofdrolspeelster Geraldine Chaplin voor het scherm en riepen op tot solidariteit met de Parijse 'opstand'. De vertoning werd afgebroken en de Fransen trokken in optocht door de straten van Cannes.

De volgende ochtend liet de patron van het festival, Robert Favre Le Bret, het doek definitief zakken. Het festival was voorbij, zonder winnaars. En gezien de afloop in Parijs alleen met verliezers.