Zwitserland is niet altijd zonder bezetters geweest. In 1798 kent het Alpenland ook z’n revolutionairen, die in navolging van hun Franse broeders het land willen ontdoen van feodale baasjes. De boel wordt vrijwel onbestuurbaar, er dreigt zelfs een opsplitsing in autonome kantons.
Napoleon Bonaparte, aan het bakkeleien met Oostenrijk en diens bondgenoten, wil geen gedoe aan de Franse oostgrens. Op 5 maart 1798 laat hij zijn troepen Zwitserland binnen trekken en richt op 12 april de gloednieuwe Helvetische Republiek op. Een bufferstaat, net als de Nederlanden drie jaar eerder door de inval van generaal Pichegru en het uitroepen van de Bataafse Republiek.
Zwitsers hebben echter geen trek in een eenheidsstaat onder Franse vlag en komen in verzet. Een opstand in Niwalden wordt door bruut optredende Franse troepen onderdrukt. Maar het blijft onrustig, ook door onderlinge strijd tussen federalisten en republikeinen. In 1803 dreigt zelfs een burgeroorlog en Napoleon grijpt in. Hij blaast de Helvetische Republiek op en herstelt de vroegere statenbond. Bovendien garandeert hij de Zwitserse neutraliteit. Maar de prijs daarvoor is hoog. 18.000 Zwitserse mannen moeten dienen in zijn Grande Armée en velen daarvan komen nooit meer thuis.
In november 1812 houden 3000 Zwitserse soldaten 40.000 Russen aan de rivier de Berezina zolang tegen, dat de restanten van de Grande Armée op vlotten en houten bruggen de rivier nog kunnen oversteken. Slechts 300 van hen overleven en verhinderen de totale vernietiging van Napoleons verslagen leger.
Labels: Bataafse Republiek, Berezina, Grande Armée, Helvetische Republiek, Napoleon
