Adelaarsnest

Ongeveer in het geografische midden van het Franse eiland Corsica ligt de oude hoofdstad Corte, met de goed bewaarde citadelle hoog bovenop een imposante rotspartij. In de volksmond heeft de 15e-eeuwse vesting de bijnaam Nid d’Aigle, ontstaan toen de Corsicaanse vrijheidsstrijder Pasquale Paoli in 1755 de citadel bestormde en de volgende 14 jaar het onafhankelijke eiland bestierde. Vanaf zijn versterking keek hij uit op de trapsgewijze daken van de oude stad en de wirwar van smalle straatjes.

Corte wordt omgeven door ruige, onherbergzame kloven, het hart van het voormalige bandietenland dat Corsica eeuwenlang is geweest. Ook nu nog is veiligheid op het eiland een betrekkelijk begrip. Het Île de Beauté is eigenlijk nooit het vredige paradijs geweest uit de vakantiefolders. Vanaf het begin van de jaartelling heeft het een twintigtal invasies beleefd en pas sinds 1769 (na het vertrek van Paoli; zie Corsica) is het eiland Frans. Definitief? Steeds meer Corsicanen, vooral jongeren, beschouwen Frankrijk als kolonisator en eisen autonomie of zelfs totale onafhankelijkheid.

Het Corsicaanse nationalisme gaat gepaard met aanslagen en jaarlijks wordt voor tientallen miljoenen schade aangericht. In het politiek verziekte klimaat gedijen bovendien diverse internationale bendes die elkaar onderling naar het leven staan. Het aantal gewelddadige acties per jaar ligt tussen 300 en 600, met 250 gewapende overvallen en 40 moorden. Mislukte pogingen niet meegeteld. De omvangrijke politiemacht (1 agent op 103 inwoners, rest van Frankrijk 1 op 290) staat desondanks vrijwel machteloos. Op Corsica heeft nooit iemand iets gezien of gehoord.

Zwijgen is goud op het eiland maar lijkt een twijfelachtige garantie op een lang leven.