Halve atoombom

Na drie weken compleet rookverbod in de Franse horeca kun je de effecten al in het landschap waarnemen. De bareigenaar heeft een tafeltje met wat stoeltjes buiten gezet om zijn vaste verslaafden te gerieven. In de meeste gevallen zit hij/zij daar zelf ook een groot deel van de werktijd, want behalve stevige innemers zijn tappers veelal ook onverbeterlijke rokers. Zo'n plekje op de stoep heet natuurlijk geen terras, want daarvoor moet de maire weer toestemming geven. Een echt terras is natuurlijk ideaal, gewoon je pastis nuttigen en lekker dampen.
Maar een overdekt terras geeft problemen, dat mag weer niet. Dus verzint de eigenaar van de overkapping een list. Knipt, snijdt, hakt of brandt een opening et voila, het terras is niet meer overdekt. Gat in het dak en maas in de wet. In hoeverre deze creatieve oplossing de wethandhavers zal bevredigen moeten de eerste proefprocessen gaan uitwijzen.

Intussen wordt het straatbeeld in toenemende mate gestoffeerd met groepjes rokers. In alle openbare ruimten was het paffen namelijk al taboe. Bij de super of andere middenstander moet je door nicotinewalm en uitgetrapte peuken de ingang zien te bereiken. Kennelijk is de in NL verplichte rookruimte voor personeel hier nog niet overal doorgedrongen. Toppunt van droefenis is evenwel de uitbater in de plaatselijke tabac. Omringd door dodelijke waar en er zelf niks van mogen opsteken.

Al met al moeilijke tijden voor de 14 miljoen Fransen die het nog steeds doen en dagelijks samen 265 miljoen peuken achterlaten. Schrik niet, dat is per jaar ... 97 miljard! Resultaat: 80.000 doden per jaar. Dat is de hele stad Calais of de helft van het aantal slachtoffers van de atoombom op Hiroshima.

Bij alle leed komt dan ook nog het bericht dat de historische Franse sigarettenmerken Gauloises en Gitanes zijn overgenomen door Imperial Tobacco. De grote Britse concurrent heeft na tien maanden overnamegedoe toch de buit binnen. Het bedrijf Altadis (tabakfusie uit 1999 tussen de stokoude Franse en Spaanse staatsmonopolies Seita en Tabacalera) vaart nu verder onder Engelse vlag. Zelfs koning Juan-Carlos schijnt nog geprobeerd te hebben het tij te keren. Ook Parijs was niet happig om het bedrijf te verliezen, omdat het een prima loket was om de belasting op tabak te innen.

Morgen worden de handtekeningen gezet en hebben de nieuwe bazen in Bristol eindelijk hun dikke brown fingers in de Franse pap. Nu nog leren hoe ze de merknamen moeten uitspreken.