Aigremont

Net 600 inwoners, maar wel twee keer zoveel als in 1990. Ruim een derde retraités of inactifs, waarvan 50% van buiten. Inclusief een handjevol echte buitenlanders. In 1999 was 17% van de huizen niet permanent bewoond. Ik schat dat het nu ietsje meer is. De meeste migranten komen uit de regio Paris en het noorden. Net als wij op zoek naar le soleil. Oppervlakte 12,5 km2 en deel van het canton Lédignan. Met al 25 jaar dezelfde madame la maire.

Ons dorpje bestaat al een poosje. Bij opgravingen zijn stenen fundamenten en potscherven uit de Gallo-Romeinse periode gevonden. Zeg maar de eerste twee eeuwen na onze jaartelling. Er liep een oude Romeinse weg van Uzès naar Sauve en de heuvel waarop nu het dorp staat heette in die tijd Agre Munto, vermoedelijk van het Latijnse woord acer. Bedoeld als scherpe of steile heuvel. Het hoogste punt ligt op 160 meter, een flink stuk hoger dan de entree van het dorp.

In 957 wordt op deze plek de Prieuré de Saint Pierre genoemd. Bemand door monniken en een dépendance van een abdij. Wellicht die van Saint Pierre de Mozac bij Clermont-Ferrand.
De Baronnie d’Aigremont ontstaat in de 14e eeuw. Koning Philippe Le Bel schenkt een boel hectares koninklijke grond aan de zeergeleerde Guillaume de Plaisan. Een bedankje voor een juridisch kunstje in een ruzie met paus Bonifatius VIII. Guillaume pakt het fors aan en begint in 1320 een kasteel te bouwen. Met minder doet een baron het niet.
Veertig jaar later is de vesting klaar en rondom ontstaat een cirkelvormig versterkt dorpje, een circulade. Eén van de drie in de Gard met La Calmette en Montpézat. Goed te herkennen met de restanten van het feodale optrekje als middelpunt.

In de 18e eeuw ligt Aigremont midden in het strijdgebied tussen protestanten en roomse troepen van Louis XIV. De camisards, religieuze verzetsstrijders, steken in 1703 de katholieke kerk in de fik. Die wordt weliswaar herbouwd, maar de Révolution betekent het definitieve einde voor het filiaal van Rome.
Anno 2007 vinden we uitsluitend een protestantse temple, maar veel klandizie schijnt die niet te hebben.


Het grootste pand is nu de Cave Coopérative. Niet voor miswijn. Bacchus lijkt het definitief te gaan winnen. Een god in Frankrijk!

La Jeunesse de Bacchus (1884) van William Bourguereau

Kun je nagaan als ie groot is...