19 augustus 2007

Visite

In augustus is er bij buitenlanders in de Gard maar één gespreksonderwerp: visite. Van heinde en verder rukken ze op. Zonbeluste nakomelingen, neven en nichten, oude buren, collega's waarvan je de naam niet eens meer weet en vooral wat zich in deze maand vrienden noemt. Uit op een rustige vakantie in jouw huis.
Van Dale noemt visite een min of meer formeel bezoek van particuliere personen aan elkaar. Je piept wel anders wanneer de waslijn vol hangt met vreemde onderbroeken. Binnen 24 uur is er vreemd leven in je koelkast. De petanqueballen spoorloos. Hangmat, toch strategisch verborgen achter in de tuin, voor een week volgeboekt. Luidruchtige bommetjes met kleintjes in de piscine, zodat je elke dag een kuub water moet bijvullen. Barbecue bij het ontbijt al heftig in de fik. Afvoer naar de fosse verstopt omdat ze in de stad niet op een paar meter papier hoeven te kijken. En elke keer maar weer meeëten.

Een massale gast-aan-tafel beweging dwars door Europa. Duitse buren die onduidelijke Zwitsers in de tuin vinden, een Belgische vriendin waar plots een stel collega's binnen fietsen. Een Parijse overbuur, die hier ook als buitenlander wordt behandeld, moet tenten bijzetten om nog in z'n eigen bed te kunnen slapen. Bij épicerie en boulanger in het dorp merk je het direct aan de hoeveelheden voedsel en vooral drank die worden ingeslagen. De invasie is compleet, niks meer aan te doen, gewoon uitzitten. Nog twee weken. Dan zit alles weer op school of in de file. Twee weken twee keer per week naar de speciaal geplaatste glasbakken. Nóg twee weken bedankt voor de gezelligheid...

Troost is er bij visite van zeldzame bezoekers. De cigale die niet stil te krijgen is, maar elke dag weer bewijzen wil dat het mooi weer is. Vleermuizen die af toe bijtanken uit het zwembad. Een rups van de koninginnenpage, die verdwaald rondjes loopt op het terras. Zwaluwen die tegen zonsondergang een perfecte vliegshow opvoeren. De enorme egel, die al jaren door het struweel banjert en 's avonds even komt buurten om z'n juist veroverde hapje te showen.

Rarement est toujours bienvenue!

4 reacties:

Op 20 augustus 2007 om 07:50 , Anonymous Anoniem zei...

Toen wij ooit (naar mijn gevoel alweer in een ver verleden) het ouderland verlieten, werden we ook getracteerd op beloftes als: 'we komen zeker nog eens langs.' Bij verafgelegen kennissen en nauwelijks gekende landgenoten antwoordden we altijd: 'Oh leuk. De eerste nacht is gratis.' Dat heeft uitstekend geholpen.
Peter

 
Op 20 augustus 2007 om 09:21 , Anonymous Anoniem zei...

en dan niet te vergeten de altijd wederkerende vraag ;Wat gaan WE doen vandaag en rijden jullie maar,want jullie weten de weg beter dan wij.

joss

 
Op 20 augustus 2007 om 10:05 , Blogger Reinier zei...

Er zijn gelukkig ook gasten die koken, brood halen, de tafel dekken, de zwembadrobot ontrafelen, vier jaar stof van de fietsen afbikken, de was doen en zo veel meer.
Die gasten, zijn wij. Deze gasten gaan morgen weer een paar dorpen verderop op de camping uitrusten!

 
Op 20 augustus 2007 om 13:27 , Anonymous Anoniem zei...

Chapeau Reinier! Doorgaan zo.
Het was overigens vooral je eigen was, maar allez...

 

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage