Oradour

Heinz Barth is dood. Hij kwam aan zijn buitengewoon verdiende einde in zijn woonplaats Gransee bij Berlijn. En dat werd hoog tijd. Ik ken in ieder geval één dorp waar ze het hartgrondig met me eens zullen zijn. Barth staat in de Franse geschiedenis bekend als l'assassin d'Oradour-sur-Glane. Op zaterdagmiddag 10 juni 1944 gaf de Untersturmführer bevel tot de moord op 642 inwoners van het rustige dorpje in de Haute-Vienne, 20 km van Limoges. Hij maakte deel uit van het eerste regiment Der Führer van de Duitse SS-pantserdivisie Das Reich onder bevel van SS-Sturmbannführer Adolf Diekmann. Vier dagen eerder waren geallieerde troepen in Normandië geland.

De actie in Oradour-sur-Glane was een représaille voor het opblazen van een spoorbrug in het buurdorp Saint-Junien op 8 juni door het Franse verzet. Daarbij waren twee Duitse militairen gedood, waaronder een persoonlijke vriend van Diekmann (foto), de commandant van Barth. Het leek dus een spontane wraakactie, maar er was over nagedacht. De omsingeling van het dorp, zaterdags rond 12.00 uur, was op tijd. Vrijwel alle mannen waren thuis voor het déjeuner. Zogenaamd voor een controle van identiteitspapieren moesten alle inwoners zich op het marktplein verzamelen. Om 15.00 uur werden de mannen van hun gezinnen gescheiden. Vrouwen en kinderen werden naar de kerk gevoerd, de mannen opgesloten in schuren. Een uur later werd de afgesloten kerk door een explosie in brand gezet. Op één vrouw na, die uit een klein raampje klom, werden alle vrouwen en kinderen levend verbrand of neergemaaid bij een poging weg te komen. Op hetzelfde tijdstip openden SS-ers op bevel van Barth met machinegeweren het vuur op de mannen. Slechts vijf van hen overleefden het bloedbad door zich onder lijken van hun dorpsgenoten dood te houden. Na het plunderen werd op bevel van Diekmann het dorp in brand gestoken en de 'Herren' vertrokken.

Diekmann sneuvelde ruim twee weken later in Normandië. Barth werd in februari 1953 door een Franse rechtbank bij verstek ter dood veroordeeld. Op dat moment was hij een keurige textielhandelaar in zijn dorp in Oost-Duitsland waar hij pas in 1981 werd opgepakt. Vrouw en dochter wisten van niets. Pas toen bleek dat hij in 1942 in Tsjechoslowakije ook betrokken was bij de executie van 92 gevangenen.
Op 7 juni 1983 (foto) kreeg hij van een Berlijnse rechter levenslang, maar werd in september '97 vrijgelaten wegens suikerziekte. In 2000 ontving hij een uitkering als oorlogsslachtoffer...

N'oubliez jamais!