Lijf 2

Eén van de belangrijkste overblijfselen van de volkswoede in 1789 is de Déclaration des droits de l'homme et du citoyen. Deze verklaring was bedoeld om onplezierige feodale gebruiken (zie Lijf 1 van gisteren) om zeep te helpen. Niet echt nieuw, want de historie staat bol van oudere pogingen om het leven wat aangenamer te maken, zoals de Magna Carta uit 1215. Het vlees is echter veelal sterker dan de leer en sinds die tijd is er regelmatig nog wel wat aan te merken op het gedrag van onze soortgenoten. Zo was het in 1948 weer nodig de mensenrechten in een nieuwe verklaring vast te leggen na de oprichting van de Verenigde Naties.

De geestelijk vader van de 17 artikelen was Marie Motier marquis de La Fayette, een Franse held uit de Amerikaanse vrijheidsoorlog. Onder de indruk van de onafhankelijkheidsverklaring van 1776 aan de andere kant van de oceaan keerde hij terug naar zijn geboorteland en werd nog even generaal in het Ardennenleger leger van Louis XVI.
Toen het spannend werd koos hij de zijde van het volk en 43 dagen na de bestorming van de Bastille keurde de gloednieuwe Assemblée zijn Déclaration goed. Nog steeds is het een belangrijk fundament voor de Franse grondwet.

Martelen, lijfstraffen, verminkingen en erger werden direct in 1789 officieel afgeschaft, maar het duurde tot 1981 voordat ook de doodstraf uit de wetboeken verdween. Politie mag 'met mate' geweld gebruiken, het mag iets harder tijdens verzet bij arrestaties of als zelfverdediging. Leraren moeten altijd hun fikken thuishouden en de grondwet beschermt je lijf optimaal tegen vreemde invloeden. Niemand kan je verplichten je medisch te laten verzorgen. Zelfmoord, abortus, een piercing of een vinger minder, je ziet maar. Begraven, verbranden, zelfs een graf op eigen grond schijnt na een apéro met de burgemeester nog wel voor te komen.

Een blinde vlek is geweld van ouders tegen kinderen, waarvoor nauwelijks wetgeving bestaat. Het meppen van je nageslacht is in sommige kringen een populair tijdverdrijf. Zo erg dat in maart ruim 80 maatschappelijke organisaties bij parlement en president aan de bel trokken.
L'intégrité physique is sinds de revolutie een groot goed, zelfs na je dood. Autopsie is slechts toegestaan wanneer de laatste adem niet reglementair is uitgeblazen. Ook bij een ernstige besmettelijke ziekte heb je even niks te vertellen en mogen ze in je snijden.

Voor de rest: baas over eigen buik en wijde omgeving. Helaas nog niet voor kinderen...