Bastille

14 juli 1789. Elk jaar herdacht als start van de Franse republiek, de revolutie die het koningshuis van de familie Capet ten val bracht. Het bestormen van de Bastille, een foeilelijk fort dat als gevangenis dienstdeed, is aanleiding voor fors feestgedruis. Quatorze juillet begint hier al op de 13e met vuurwerk, bal musette en veel pastis. Op de 14e zelf voortgezet met nog meer pastis en het traditionele militaire défilée op de Champs-Elysées in Parijs. In beeld gebracht door tientallen camera's waaronder enkele in en aan overvliegende gevechtsvliegtuigen.
Met Nicolas Sarkozy als held van de dag. Dwars door het strakke protocol van de soldaatjes liep hij naar zijn kiezers langs de Champs om handen te schudden. Mannen met oortjes in paniek en tijdschema flink in de war. Minpuntje voor deze kakelverse president: zijn eregast was emir Hamad bin Khalifa van Qatar, de baas van een koninklijke dynastie die 7 jaar na de bestorming van de Bastille aan de macht kwam. Weinig republikeins op dit schiereiland aan de Perzische Golf.

Dat kon je niet zeggen van de Vainqueurs de la Bastille. De officiële lijst met ongeveer 600 namen van bestormers, voor 69% afkomstig uit de Parijse arbeiderswijk Faubourg Saint-Antoine. Onder hen ook 21 wijnkopers, eigenaars van de cabarets die zowel wijn serveerden als verkochten. Hun lokalen waren broeinesten van buurtroddel en revolutionaire actie.

Het fort werd verdedigd door 82 invalide of gepensioneerde soldaten en 32 man professionele Zwitserse huurlingen van het Salis-Samadenregiment. Die bewaakten slechts 7 gevangenen, maar vooral een geweldige voorraad kruit. En daar was het de revolutionairen om te doen. Na uren vergeefse en vooral chaotische pogingen het fort binnen te komen, keerde het tij rond half vier 's middags doordat een aantal gedeserteerde soldaten de leiding nam.
De belangrijkste hadden zelf in het verderfelijke koninklijke keukentje kunnen kijken. Jacob Elie was vaandeldrager van de infanterie van koningin Marie Antoinette en Pierre-Augustin Hulin commandeerde haar wasserij. Zij hadden ook maar wat gestolen kanonnen meegenomen.
Dat schoot letterlijk op. Na enig heen-en-weer geknal en wat onderhandelingen gaf de gouverneur van de Bastille, Bernard de Launay, aan soldaat Béquard opdracht de poort te openen. Zij hebben het beiden niet overleefd. De afgehakte hand van Béquard werd met de sleutel erin nog uren lang in Parijs rondgedragen.

De Zwitsers waren slimmer en hadden hun uniformen op tijd uitgetrokken. Ze werden aangezien voor gevangenen en bleven ongedeerd. Overigens lukt het deze bergbewoners nog steeds wapengekletter buiten de deur te houden, maar er wel geld aan te verdienen...