Brits paadje

Contado di Nizza staat nog op de kaarten rond 1800. Een bergachtig en arm graafschap in het uiterste westen van wat toen nog geen Italië heette. Met een klein stadje aan de kust, op een plek die al 400.000 jaar geleden werd bezocht door onze nomadische voorouders. En in de Romeinse tijd bekend stond als Terra Amata. Ook toen al een niet onaardige verblijfplaats met een zonnig strand.

Wanneer de Engelse dominee Lewis Way er net als vele rijke landgenoten in het begin van de 19e eeuw een tijdje verpoost, krijgt hij een lumineus idee om het prille toerisme een handje toe te steken.
Met eigen middelen laat hij een pad langs de kust aanleggen, dat in de jaren daarna wordt verbreed en verlengd. De favoriete wandelroute voor de groeiende stroom Engelse overwinteraars krijgt dan ook de naam Camin deï Angles.

Nadat de Conte di Nizza er in 1860 voor koos zijn wapen op te geven en zich in te lijven bij de Franse republiek in plaats van het kersverse koninkrijk Italië, werd de naam van de boulevard verfranst tot Promenade des Anglais. De stad werd omgedoopt tot Nice en groeide in de volgende 150 jaar van 44.000 tot 380.000 inwoners. De vele duizenden Engelse toeristen die er door low-budget piloten worden aangevoerd niet meegerekend.

De Britten kunnen nu vrijwel vanaf de vliegtuigtrap via ‘hun’ boulevard naar het centrum kuieren, want het Engelse wandelpad begint al bij het in zee aangelegde vliegveld van Nice.