Hervorming

De eerste maanden van 1625 was het in de Languedoc flink onrustig. Onder leiding van hertog Henri II de Rohan (links), telg uit een roemrijk Bretons geslacht, kwamen protestanten rond Montpellier in opstand tegen koning Louis XIII, een goed katholieke Bourbon.

Tegelijk ontstond oproer in het westen van Frankrijk, ook daar op initiatief van de familie Rohan. De troebelen groeiden uit tot godsdienstoorlog en gingen de geschiedenis in als Les guerres de Rohan.

Vier jaar later werden aanhangers van de hertog in het protestantse bolwerk Privas (Ardèche) door de koning zelf met 20.000 man aangevallen. Een verdrag met de Spaanse koning (in oorlog met Louis XIII) kwam te laat voor hulp en Privas werd na een belegering van 3 dagen (klik op gravure) platgebrand, de bevolking vermoord of verjaagd. Henri de Rohan moest ook zijn hoofdkwartier in Alès na een kort beleg overgeven. Hij werd gevangengenomen, maar mocht van Louis XIII in ballingschap naar Venetië.

Het resultaat van zes jaar protestants verzet was de Vrede van Alès (1629). De inwoners van de opstandige Cévennes kregen weliswaar amnestie, maar verloren alle privileges. Vestingwerken werden omvergehaald, politieke en religieuze activiteiten verboden. Louis XIII had de hervorming achter slot en grendel en tekende het einde van de tolerantie.

Dat daarmee een religieuze beweging niet was uitgeroeid bleek 40 jaar later. Tijdens een volkstelling in 1663 werden in Privas 310 protestantse families genoteerd (1400 mensen).

De stad kreeg de geuzennaam Rempart de la Réforme.