Gat van Blandas

Misschien al 5000 jaar lang staan deze stenen in het ruige kalkstenen landschap van de causse bij het dorpje Blandas (hemelsbreed pakweg een kilometer of 40 noordwest van Montpellier). Net als de ontelbare menhirs in het zuiden van Bretagne gaven ook deze prehistorische overblijfselen hun echte betekenis niet prijs. Eerder dit jaar ontdekten speleologen echter dat één van de rechtopstaande rotsblokken tekens bevatte. Bij nader onderzoek bleek de steen als afsluiting te dienen van een onderaardse grot, die 5000 jaar geleden door de bewoners is verlaten.

De ontdekking van deze woonplek uit het late neolithicum (de jonge steentijd die zo'n 11.000 jaar geleden begon) blijkt een ware sensatie te zijn. De ruimte is na vertrek van de bewoners en de afsluiting met de steen namelijk nooit meer betreden. Een goudmijn voor archeologen, ook al omdat op de wanden systematische tekens zijn ontdekt. Morgen organiseert de trotse Direction Régionale des Affaires Culturelles van de Languedoc-Roussillon dan ook een bijeenkomst in Blandas om het grote nieuws wereldkundig te maken.

De 126 inwoners van het dorp zullen de commotie met gemengde gevoelens gadeslaan. Natuurlijk zijn er plots ruime mogelijkheden om een belegde baguette te gaan verdienen aan de nakende stroom toeristen. Maar met de rust is het ook gedaan, al was men met het uitzichtpunt op het Cirque de Navacelles al wat gewend. Maar een grot, en dan nog een heel bijzondere? Wat dat betekent weten ze in Lascaux in de Dordogne. Eén grote toeristenfuik en daar wil je niet wonen.

Misschien zetten de Blandassiens zelf ook ooit een steen rechtop en laten de boel de boel...