Vichy

Wel eens in Vichy geweest? Op zo'n droevige dag tegen het einde van de zomer? Een stadje in het hart van Frankrijk met een gekweld verleden en een gedateerd heden. Je waant je er in de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen het oude kuuroord met alle middelen de smet van de oorlogsjaren probeerde uit te wissen. Nu is dat al weer vergane glorie. De gevels van mondaine hotels en badgelegenheden hebben een verfje nodig.
Net als de oudere dametjes met hun kleurige poedeltjes. Eenzaam op hun dagelijkse parade langs de boulevard bij de eeuwig voortkabbelende Allier. Sinds kort ook voorzien van fietspad. Bedrijvigheid vooral in het segment van de duurdere drogisterijspulletjes als watertjes, zalfjes en lotionnetjes. Zowel voor haar als voor de poedel.

Een verblijf ter plekke wordt toch vooral overschaduwd door de marionettenregering van maarschalk Philippe Pétain die hier tussen 1940 en het einde van de Wereldoorlog collaboreerde met Duitse en Italiaanse nazi’s. En door het wegvoeren van Franse joden naar vernietigingskampen. Door de eigen politie en meelopende ambtenaren, die hier in de prachtige villa’s hun comfortabele oorlogsjaren sleten.
Een stukje zwarte geschiedenis dat zelfs door verzetsheld De Gaulle lang is weggestopt. Pas president Chirac erkende kort na zijn aantreden in 1995 de politieke verantwoordelijkheid voor de deportaties. Van voorganger Mitterand hoefde dat niet te worden verwacht, hij had in die oorlogsjaren zelf een functie in Vichy.

Mocht je onverhoopt toch stranden bij de Vichyssois, vergeet dan niet een vorkje te prikken bij chef Antoine Souillat in de Rue Burnol op nummer acht.
En geniet van zijn prachtige fromages auvergnats.

Zo heeft inderdaad ieder nadeel toch z'n voordeel…