Schande

De beroemde rode Guide Michelin vierde deze maand de honderdste uitgave. In 1900 verscheen de eerste editie in Frankrijk, maar de beide wereldoorlogen zorgden voor een onderbreking van de reeks . Offert gracieusement aux Chauffeurs, stond op de omslag van het eerste gidsje. Gratis, ook voor wielrijders. Want het ging de broertjes André en Edouard Michelin uit Clermont-Ferrand natuurlijk om hun luchtbanden. Voor auto en vélocipède, met uitgebreide handleiding wat te doen bij malheur. De kosten van het boekwerk werden gedrukt door advertenties. Al lang niet meer bestaande fabrikanten van rijdend tuig, garages voor allerhande hulpverlening en leveranciers van onderdelen en brandstof liftten tegen vergoeding mee met hun waar.

De beschrijving van steden en dorpen vormde ook toen de hoofdmoot. Niet met sterren en vorkjes als kwaliteitsaanduiding voor de herberg. Wel met een simpele melding dat er een hotel was of een brandstofpomp (vaak bij de kruidenier). De garage kreeg een plekje en soms zelfs naam en adres van een locale mecanicien. En niet te vergeten de plaatselijke leverancier van die voortreffelijke chambres à air uit Clermont-Ferrand. Op de laatste pagina stond een lijstje met symbolen, sommigen al 109 jaar in gebruik (klik op de afbeelding voor een vergroting).


In een voorwoord van Touring Club de France werd de automobilist gewaarschuwd voor hotelbazen die veel francs vroegen om het vehikel te stallen. En dat terwijl sinds jaar en dag paard en wagen geheel gratis onderdak genoten.

Schande!