Dick en France: Ave Caesar

30 januari wordt ongetwijfeld voor veel Fransen een bijzondere dag. Ze gaan dan kijken naar een kunstje dat 78 miljoen euro heeft gekost en naar verwachting komen er 20 miljoen liefhebbers op af. Om dat te flikken hebben ze grote namen ingehuurd, een lawine aan sterren. Wat denk je van Alain Delon? Toch een levend standbeeld zo langzamerhand. Status waarvan Sarkozy alleen maar kan dromen.
Nog net niet in zijn schaduw Gérard Depardieu, die de twee favoriete tijdverdrijven van de gemiddelde Fransman in zich verenigt: theater en wijn. Of Zidane, de held van alles wat toch al een pesthekel had aan die arrogante Italianen. En een zekere Schumacher die zijn grote geld juist bij die Italianen heeft verdiend. En vers uit LA ingevlogen David Beckham, de man van weet ik veel hoeveel miljoen en een ega die geen moeite heeft om dat allemaal stuk te slaan. Om er maar een paar te noemen.

Asterix au Jeux Olympiques, de derde film over het Keltische opdondertje Asterix die met vriend en menhir-houwer Obelix naar Rome trekt. Om daar onder de neus van grote vijand César de Olympische Spelen naar zijn hand te zetten. Alsof Athene niet bestaan heeft, maar dat terzijde.

In heel veel landen komt de film tegelijk op 30 januari in de bioscoop, blijkt ook uit de Russische poster. Om te voorkomen dat er direct illegale kopieën op de markt komen, zegt producent Thomas Langmann. Hij kondigt een spectacle grand public aan, maar waar het verhaal over gaat doet er niet toe, zo verrast hij de verzamelde pers bij de presentatie. Van spannende meiden komt het succes ook niet, want er doen er maar weinig mee, weet hij. En Delon, in de rol van César, laat de media weten dat een komedie niet zijn ding is. Het blijft dus schimmig waar al die miljoenen op af komen.

De echte liefhebbers zitten daar niet mee. De vorige twee films, samen goed voor 25 miljoen bezoekers, zijn inmiddels ware cult. En na een paar tekenfilms werd 't hoog tijd voor weer echte bewegende lijven.