Ruimte

Zomeravond in de Gard. Om 11 uur 's avonds begint 't wat koeler te worden. De cigales concerteren nog steeds, al krijgen we behoefte aan een dirigent die het koor in het gareel weet te houden. We hebben geleerd dat ze onder de 25 graden wat rustiger worden. De nacht brengt dus verlichting.
Over verlichting gesproken: de ongelofelijk heldere hemel toont een hoeveelheid sterren die je in NL maar zelden te zien krijgt. Gevolg van minder bebouwing en openbare verlichting. Aan de kust hier gaat dat effect al voor een groot deel teloor. Lichthinder heet dat dan.

Ruimte is hier nog ruimschoots voorhanden. De Cévennes zijn, net als andere berggebieden, de laatste tientallen jaren steeds meer ontvolkt. Voor liefhebbers van de sterrenhemel een eldorado. Met een eenvoudige nachtkijker is het al spectaculair, laat staan met de driepoot die voor een paar tientjes bij Lidl in de aanbieding is.

Zonder is ook mooi. Vannacht ook nog volle maan. Beetje onderuit gezakt, glaasje erbij en dan maar filosoferen. Blijft toch onbegrijpelijk, al die sterren. Bedenk bij elke ster een paar planeten, hoeft niet eens zoveel te zijn. Dan kan 't toch niet anders dat daar ergens iemand naar ons zit te kijken met hetzelfde gevoel. En dezelfde vragen.

Hoe onvoorstelbaar groot is de ruimte? In ons denken past geen oneindig. Dus zal het ergens over en uit zijn. Maar hoe dan?

We worden 't na een laatste glaasje eens dat 't Heras Hekwerken moeten zijn, maar dan is 't wel echt bedtijd ...