Samedi noir

Zaterdag 30 juli, de eerste samedi noir van 2011. Een week later de tweede, meer komen er ook niet. Fransen houden het lekker exclusief. Het lijkt voor de meesten ook gewoon een aardig tijdverdrijf. Anders sluit je toch niet zo maar aan bij gemiddeld 500 km andere gestoorden. Misschien bestaat er wel een geheim verbond. Met een druppel bloed uit de rechtervoet, dat symbool voor hard en ruig, hebben ze een concordaat gesloten. Om één keer per jaar, voorzien van de benodigde liters heilige vloeistof, elkaar te treffen op eindeloze vlakten asfalt met een oppervlaktetemperatuur van minimaal 50 graden. En daar een aantal uren in opperste staat door te brengen. Erbij horen. Straks bij de rentrée kunnen bogen op de langste file, dat moet het doel zijn.

De komende dagen ronken ook krantenredacties op volle toeren. Prognoses over waar het mis zal gaan, hoe laat Parijs los gaat, hoeveel Bataven met gevulde trekhaak de gemiddelde snelheid op de autoroute zullen frustreren en waar uiteindelijk de langste file zal staan. En vooral, wordt het vette record uit 2007 eindelijk gebroken? Op 4 augustus om 12.30 uur stond de teller toen op 842 kilometer. Zeg maar de hele autoroute van Parijs tot Toulon vol. Dat moet toch beter kunnen...

De Franse wegenverkeersdienst heet Centre National d'Information Routière . Sta je toch een beetje deftiger in de rij met zo'n club achter je. Voor zaterdag hebben ze weer voldoende drama voorspeld. Het weer werkt ook mee, in het zuiden stijgt het kwik na dagen Nederlandse temperatuur gelukkig weer boven de dertig. Onbetwist hoogtepunt is elke keer de péage. Welke rij kies je, loopt het niet warm voor onder de kap en hoe houdt het jongvolk zich op de volgepropte achterbank. Kortom, het genot kan niet op. Omkeren mag niet, je moet doorgaan, doorgaan.

Bij elke afslag weer een moeilijk moment. Eraf is een keuze. Toch maar niet. Alle auto's om je heen zijn tenslotte al bijna 150 kilometer heel vertrouwd. Vooral die Duitse bus, waar ze blikjes bier met Rheinheitsgebot uit het raam aangeven. In ruil krijgen ze vette Franse saucisson. Gelukkig allebei van Lidl. De Europese gedachte leeft wel degelijk op dit tabernakel van de oliegiganten.

En zeg nu zelf, wat zoek je op zo'n stille Départementale.
Behoefte aan een middagje masochisme? Het hooglied van de bouchon wordt zaterdag vooral gezongen op de A7 in het Rhônedal tussen Valence en Orange, de A9 vanaf Montpellier naar Spanje en de A10 van Parijs naar Bordeaux. Wacht niet te lang, rond een uur of 11 moet je je plek wel gevonden hebben om echt mee te shaken.
Zo niet, volgend jaar weer nieuwe kansen!