Castraatjes

Omringd door slapende vulkanen is het niet verwonderlijk dat Le Puy-en-Velay is uitgerust met niet minder dan drieënzestig Mariabeelden. Het heuvelachtige plaatsje in de Haut-Loire mag zich dan ook verheugen in een fors aantal jaarlijkse pelgrimages. Sinds donkere tijden een welkome inkomstenbron voor allerhande neringdoenden, kwakzalvers, wichelroedelopers, heksen, marskramers, tandentrekkers, handopleggers en prostituees. En alles onder het wakend oog van de dienstdoende pastoor, die meestal de andere kant opkeek wanneer in plaats van Maria een onchristelijke concurrent werd aangeroepen om ontlast te worden van kwellend ongemak.

In feite ging het bij al die bedevaarders niet eens zo zeer om het geloof zelf. Het waren vooral de beelden van  heiligen die voor de wonderen moesten zorgen.
Ook in Le Puy, waar sinds mensenheugenis een Zwarte Madonna goed was voor welke kwaal ook. Tot bleek dat  het ging om een heidens beeld van de reeds lang gepensioneerde Egyptische godin Isis, ooit door kruisvaarders meegebracht.
Eruit dus. Doch de nieuwe uitvoering heeft het nooit kunnen maken. Hoewel de gelijkenis met de heilige maagd door kenners hoog werd geschat, bleven de wonderen helaas uit. Dus is vandaag de dag de zwarte versie nog steeds in functie en wordt ook dit jaar op 15 augustus weer van stal gehaald.

Tegenwoordig is de kathedraal van Le Puy plus de 35 hectare er omheen door UNESCO voorzien van het etiket Werelderfgoed. Dat levert een boel aanloop, omdat de 20.000 inwoners nu een breder assortiment kunnen aanbieden dan alleen de tradition mariale.
Toch heeft juist die kathedraal tot eind 18e eeuw weinig christelijk omgesprongen met ‘geimporteerde’ koorknapen.

Op de terugweg van de bedevaart naar Santiago de Compostela werden gecastreerde Spaanse jongens door marskramers bij de bisschop afgeleverd onder aan de eindeloos steile trap  van het sombere godshuis (boven).

Ongetwijfeld voor een hooggestemd leven ter meerdere eer en glorie van… ja, van wie eigenlijk?