
De natuur in de Gard is niet te vergelijken met die in de kop van
Overijssel, om maar wat noemen. Meest opvallend in deze zomermaanden is de luidruchtige
cigale, voor de liefhebbers de
Lyristes plebejus. Een fors geschapen insect van een halve vinger groot met een doeltreffende schutkleur wanneer een boomstam/tak als onderkomen dient. En daar zitten ze vaak urenlang. Voornaamste functie: zich voortplanten. Zo rond de 25 graden worden ze actief. Dat wil zeggen, het mannetje. Die maakt een hels
kabaal om een partner te vinden voor een stevig nummer. In het begin klinkt dat romantisch
mediterraan, na een paar uur zoek je vertwijfeld naar een knop om ze uit te zetten. Nu ook de nachten warmer zijn,
gaat het af en toe zelfs door tot de
zon al onder is. Er rest niets anders dan oordoppen, want napalm schijnt ecologisch niet zo populair te zijn.
Veel aardiger zijn de hagedissen die zich in vele varianten komen melden. Het is nu tijd voor nageslacht. De hele kleintjes willen zich nog wel eens vergissen en dat kan dramatisch uitpakken. In plaats van te drinken uit het schaaltje van kat
Minou, zien ze het zwembad aan voor een welkome verfrissing. Maar zonder cursus trapje klimmen belanden ze dankzij de pomp in de
skimmer. Daar hebben we maar een zakje in gehangen en redden zo elke dag de soort voor totaal uitsterven, althans op ons erf.

In het
frans heet de meest voorkomende
lézard des murailles, de ordinaire
muurhagedis. Je komt ze tegen van
Bretagne tot de Jura en overal ten zuiden daarvan. Maar sinds de klimaatverandering zouden ze zijn opgerukt tot ver benoorden Parijs. Het is sterk kalmerend om een tijdje te kijken hoe ze eindeloos kunnen genieten van een zonnig plekje op een muurtje, niet ver van een schuilplaats wanneer je te dichtbij komt. Zo'n 15 cm lang, waarvan de helft voor de staart is ingeruimd. De belangrijkste vijand is niet slang of buizerd, maar de kat. In noodgevallen kunnen ze die staart afstaan om nog een tijdje langer te genieten van
zon en kleine insecten.
Minou levert het aanhangsel keurig af aan de voordeur.

Ook fors geschapen en zo groen als de Hulk is de
lézard vert die onlangs ook zwemles nam. Wordt wel 45 cm lang, is gek op de afgevallen pruimen, maar versmaadt ook een jong vogeltje of klein knaagdier niet.
Wat je noemt een gourmand.
Labels: cigale, hagedis, klimaatverandering, lézard
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage