Polen
NL heeft een politica die met één slogan in de peilingen 25 kamerzetels weet te scoren. Trots op Nederland. Meer niet. Een paar dagen vorsen in kranten leverde slechts één uitspraak op die verder reikte: de Polen moeten zo snel mogelijk de grens over. Niet omdat het land vol is of hun geloof krom, maar omdat 't Polen zijn èn loodgieter. Simpel, maar kennelijk is er behoefte aan een vijandbeeld.

Polen zijn in de Gard goede buren. Rond 1920 zijn er heel wat neergestreken om te werken in de kolenmijnen rond Alès en de meesten zijn gebleven. Op verzoek van Frankrijk zelf, want er moest geproduceerd worden en op de slagvelden van de Grande Guerre waren duizenden eigen mijnwerkers voorgoed achtergebleven. De vierde generatie Polen is inmiddels geheel opgegaan in de smeltkroes van de Midi, zoals dat ook in NL eeuwenlang gebeurde. Alleen in 't telefoonboek duiden namen als Sawicki of Walkowiak nog op roots ver achter de Oder-Neisse.

Polen hebben meegeholpen aan de bevrijding van Frankrijk en Nederland. De 1e Poolse Pantserdivisie van generaal Maczek (links boven in zijn commandotank) nam in Wereldoorlog 2 deel aan de strijd in Normandië na de geallieerde invasie op 6 juni 1944. Op 15 september waren het deze Poolse soldaten die de eerste plaatsen in Nederland hebben bevrijd: Axel, Hulst en Terneuzen in Zeeuws-Vlaanderen. Tijdens de opmars naar het noordoosten werd op 29 oktober Breda bevrijd, na zware gevechten maar zonder burgerslachtoffers. Een bevrijding die nog steeds op die dag gevierd wordt.

Ruim 500 Poolse strijders vestigden zich na de oorlog in NL, de meesten in of rond Breda, omdat ze niet naar het inmiddels communistische vaderland konden terugkeren.
Tijd voor een nieuwe slogan: Nederland is trots op Polen!
Labels: bevrijding, Breda, gastronomie, invasie
1 reacties:
me uit het hart gegrepen.
Peter
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage