Wijnroof

De crisis heeft de prijs van champagne een forse knauw gegeven. Parijse groothandelaren bieden de knalflessen aan onder de tien euro, zeer tot onvrede van producenten in de Champagne. Die zien met lede ogen aan dat hun chique imago naar de knoppen gaat, nu ook de verkoop in 2009 met éénderde is afgenomen. Frankrijk kan dus op een koopje het nieuwe jaar in, want de voorraden puilen uit de kelders.

Dat was in juni 1940 een tikkie anders. Al in de eerste weken dat Duitse troepen in Frankrijk bivakkeerden, hadden soldaten van de  Führer al 2 miljoen flessen gestolen. Om het roven tegen te gaan benoemde Berlijn Otto Klaebisch, een wijnboer uit het Rijnland, om toezicht te houden op ordentelijke aankoop. Klaebisch, aangetrouwde familie van nazi-bons Von Ribbentrop, vorderde direct het landhuis van de eigenaar van champagnehuis Veuve Clicquot Ponsardin bij Reims. De Champagneführer, zoals hij werd genoemd, heeft de rest van de oorlog het weghalen met ‘Deutsche Gründlichkeit’ aangepakt.

Grote hoeveelheden champagne werden voor spotprijzen ‘gevorderd’, zodat wijnboeren hun mooie jaargangen gingen inmetselen voor betere tijden of inferieure wijn bottelden. Tegen de systematische plundering stelden de Franse boeren hun leugens en zwendel om te overleven. Desondanks werden in 1943 soms meer dan een miljoen flessen per week naar Duitsland vervoerd, in het hele jaar zo’n 2,5 miljoen hectoliter. Opmerkelijk genoeg kon het Franse verzet daaruit opmaken waar precies de Duitse troepenconcentraties waren.

Zo had toen al elk nadeel ook z'n voordeel…

met dank aan Don en Petie Kladstrup