Ragoût de Napoléon

Op 26 en 27 augustus 1813 verslaat La Grande Armée van Napoléon zijn geallieerde vijanden bij Dresden. Een historische overwinning.
De Oostenrijkse troepen, de belangrijkste tegenstanders, zijn geïsoleerd en vluchten zuidwaarts richting Bohemen. Napoléon geeft opdracht voor de achtervolging om zo een totale overwinning te boeken en een einde te maken aan wat nu de Napoléontische Oorlogen heet. Zijn voorhoede, 33.000 man, staat onder bevel van generaal Dominique Vandamme en vertrekt op de dag na de slag uit Dresden.

Vandamme maakt haast en Napoléon volgt op enige afstand om zelf op het beslissende moment in de glorie te delen. Dan slaat het noodlot toe. L'empereur krijgt maagkrampen, buikpijn en moet achter het haakje. Maar ook de keizerlijke ontlasting geeft geen verlichting. Vreselijke pijnen maken het onmogelijk verder te gaan. Hij denkt dat hij vergiftigd is en raakt volledig de draad kwijt. Dat brengt zijn staf in grote ontreddering, paniek alom en men laat de keizerlijke garde en de rest van zijn legertros halt houden.
Het duurt een volle dag voordat iemand tot de ontdekking komt dat de keizer een ragoutje met knoflook heeft gegeten. En Napoléon is buitengewoon allergisch voor de paarse bol. De historie vermeldt helaas niet het lot van de kok van dienst.

Vandamme, een door Napoléon tot generaal benoemde onderofficier uit Cassel ("Op een veldtocht naar de hel stuur ik Vandamme voorop"), is al twee dagmarsen verder maar zonder ondersteuning. Op 30 augustus treft hij bij het dorpje Kulm in het noorden van Tsjechië de Oostenrijkers, inmiddels versterkt met Russische en Pruisische eenheden. Het wordt een slachtpartij. 5000 Fransen gesneuveld en nog eens 15.000 krijgsgevangen. Van het dorpje blijft niets over. Vandamme wordt gepakt door Russische kozakken en verdwijnt naar Siberië. De winst van Dresden in één middag genadeloos naar de vaantjes.
Een ragoutje met grote historische gevolgen. Had Napoléon geen knoflook gegeten en was hij op tijd op de afspraak verschenen, was de geallieerde coalitie vrijwel zeker definitief verslagen. Dan had hij niet hoeven aftreden, was hij niet verbannen, was er geen Waterloo geweest en geen Sint-Helena. En was Nederland misschien nog steeds de Région Pays-Bas van Frankrijk...

Petites causes, grands effets!