Lachaise

François d'Aix de La Chaise, een naam die adel verraadt, was priester en jezuïet. Juist zijn blauwe bloed maakte hem geschikt als biechtvader van Louis XIV, met wie hij van 1675 tot zijn dood in 1709 vele geheimen deelde. Het verhaal gaat zelfs dat hij in 1683 in het diepste geheim het huwelijk van de koning met Madame de Maintenon heeft gesloten. Een dame van lage adel, waardoor de verbintenis nooit door het hof is erkend.


Père La Chaise woonde zelf niet in Versailles, maar in het jezuïetenhuis bij de Parijse Saint-Paul. Even buiten de stad had hij  een groot landgoed, dat hij naliet aan zijn orde. Maar na de Révolution namen de nieuwe citoyens de boel in beslag en legden er in 1804 de begraafplaats Cimetière De l'Est aan. De Parijse bevolking noemde het kerhof met het later gebouwde crematorium tot vandaag Cimetière du Père-Lachaise.

Om het geheel een minder  revolutionair karakter te geven werd een aantal grote namen uit de historie herbegraven, onder wie het beroemde 12e-eeuwse liefdespaar Abélard en Heloïse, schrijver-acteur Molière en fabelschrijver La Fontaine. Vanaf dat moment barstte onder de gegoede burgerij de strijd los om ook zo’n prestigieuze laatste rustplaats te bemachtigen. Groteske grafmonumenten getuigen van deze morbide drift. Inmiddels liggen er resten en as van miljoenen doden met 400 zwerfkatten als permanent gezelschap.


In de vorige eeuw waren het vooral grote kunstenaars die de laatste gang naar het 47 hectare grote en heuvelachtige kerkhof maakten. Niet alleen Fransen, blijkt bij een wandeling. Ook Maria Callas, Oscar Wilde, Jim Morrison , Camille Pissarro en Gertrude Stein hebben hun naam voor eeuwig in het marmer laten beitelen.

Drie jaar geleden kregen ze gezelschap van de kleurrijke Karel Appel onder een opvallend kleurloze grafsteen.

Het kan verkeren….