Mont Aigoual

Het hoogste punt in wijde omgeving, op de grens van Gard en Lozère, is de Mont Aigoual. Een Cévennes-reus met skipistes in de winter en een fantastisch wandelgebied in de hete zomer. Op 1567 meter hoogte is de temperatuur dan aangenaam, al kan de wind er flink huishouden. Er zijn zelfs windsnelheden gemeten van 250 km per uur. De naam is heel toepasselijk. Aygue is de locale naam voor water en de Fransen noemen deze 'watertoren' dus le château d'eau des Cévennes. Voor het waarom moet je eigenlijk naar boven en een gratis bezoek brengen aan het laatste bemande observatorium van Météo France (kan nog tot 30 september!). Daar is te zien wat de functie van deze bergketen is voor de waterhuishouding in dit deel van Frankrijk.

Bij goed zicht kun je, zo wordt beloofd, vanaf de uitkijktoren een kwart van het hele land zien. In het oosten soms zelfs de Mont Blanc. Maar ook zonder dat is het adembenemend. Binnen is het, ook voor kinderen, zeer de moeite waard. In de controlekamer, vol met beeldschermen, wordt uitgelegd hoe het weer wordt voorspeld, je ziet het actuele weer en hoe weersatellieten werken. Een tentoonstelling met 800 prachtige foto's toont de natuur in de verschillende jaargetijden. Vooral beelden van de winter zijn spectaculair. Grote massa's ijs en sneeuw begraven dan het enorme fort, waar weermensen soms dagen achtereen moeten doorbrengen. In de kelder is een museum met meetinstrumenten en wordt op een simpele manier getoond hoe het weer in elkaar steekt.
Het station is genoemd naar boswachter Georges Fabre die in de 19e eeuw zijn kennis van bos- en landbouw en het weer aan elkaar koppelde. Hij nam het initiatief voor de bouw die in 1893 gereed was.

Het is deze berg die jaarlijks zorgt voor 2200 mm regen. Warme lucht uit het zuiden stijgt omhoog en botst daar op koude lucht. Het gevolg is heel veel water, vaak met hevig onweer en geweldige overstromingen zoals in 2002. In vaktermen heet dat Le phénomène Cévenole. Het observatorium laat dat op een maquette allemaal goed zien. Daar blijkt dat de bergketen ook als waterscheiding dient: naar het westen stromen de riviertjes (zoals de Tarn) naar de Atlantische Oceaan, de andere kant op komen ze uiteindelijk in de Méditerranée uit. Dat zijn de verschillende Gardons, de Vidourle en de Hérault.

De top van de Mont Aigoual is per auto te bereiken. Wil je het stoer doen, start dan in Valleraugue en loop de befaamde 4000 Marches naar boven.