Pic Saint Loup

Ergens in de donkere middeleeuwen zouden drie gebroeders hebben gedongen naar het hart van de bloedmooie Bertrade. Dochter van de locale seigneur in het land rond Cazeveille en Valfaunès, een goed uur gaans van Montpellier. De verliefde jongelingen Guiral, Clair en Loup kregen haar niet in de sponde en omdat de maagd ook nog niet wilde kiezen, vertrokken de drie op kruistocht. Na ommekomst van het jarenlange avontuur in de heilige regionen bleek Bertrade alsnog als maagd te zijn gestorven, hetgeen de koene kruisridders tot diepe kommernis bracht.

Kennelijk was er niet direct vervanging voorhanden en de gebroeders besloten als kluizenaars voort te gaan. In die tijd koos je daar in deze streken een flinke berg voor uit. Guiral trok westwaarts en sleet zijn dagen op een top in de buurt van de Mont Aigoual, nu nog steeds de Mont Saint-Guiral.
Broer Clair ging zeewaarts en hoefde niet zover te klimmen om een bult naar zich te laten noemen. De stad Sète werd pas in de 17e eeuw aan de voet van de Mont Saint-Clair gebouwd.

De laatste broer bleef vrijwel ter plekke en spoedde zich naar de top van wat nu Pic Saint Loup heet. Daar, op 658 meter hoogte, bleef Thieri Loup tot zijn laatste dagen zitten kniezen.

En net als zijn beide broeders stookte hij op zijn pic elk jaar op 19 maart een geweldige fik ter nagedachtenis aan la belle Bertrade.