Circus

Het circus heeft in Frankrijk een lange geschiedenis, al komt de Brit Philip Astley de eer toe van het eerste spektakel in 1768 in Londen. Maar al in 1774 kwam hij aan deze kant van het Kanaal voor de Franse première, in de Parijse manege Razade aan de rue des Vieilles Tuileries. Vooral veel paardenspul met vader Philip in de hoofdrol als le plus bel homme d'Europe, zoals hij op de affiches werd aangekondigd. Zijn 17-jarige zoon, met een 'vrouwelijke gratie' aldus de recensent van dienst, deed het niet veel minder. Hij stal de harten met een dansje op een galopperend paard, afgekeken van de beroemde Italiaanse choreograaf Gaëtan Vestris. In het programma verder een koorddanser, een paillase die we tegenwoordig clown zouden noemen en als bizarre publiekstrekker een 4-jarig meisje dat piano speelde.
De ware circusliefhebber kan niet zonder een bezoek aan het graf van Philip Astley op het Parijse artiestenkerkhof Père Lachaise, waar hij in 1814 uit de spotlights verdween.

Een flink aantal circussen reist nog elk jaar door heel Frankrijk om met name de stadjes en dorpjes in de campagne te gerieven. Met veel decibels wordt de bevolking in de ochtenduren kond gedaan van het tijdstip waarop de matinee aanvangt. Intussen wordt de tent opgezet, de kameel uitgelaten en ander gedierte aan jeugd en hangouderen getoond. Bekende namen die regelmatig langstrekken zijn Alexis Grüss, Achille Zavata en Cirque Bouglione. Na één dag is het meestal over en trekt de karavaan naar het volgende dorp. Het is een bestaan in de marge, want de tv-zenders doen heel veel variété in de avonduren en het publiek is verwend. Desondanks telt F twee grote circusscholen (Rosny-sur-Bois en Châlons-en-Champagne) en een achttal kleinere gespecialiseerde opleidingen, waaronder Balthazar vlakbij in Montpellier.

Veel van die jonge artiesten komen terecht bij wellicht het beroemdste moderne circus, het Cirque du Soleil. Door velen gezien als een Frans gezelschap, maar opgericht in 1984 in Montréal (Frans Canada) als samenwerkingsverband van groepen artiesten die met verschillende acts verspreid over de hele wereld optreden. Een circus zonder dieren, met veel indrukwekkende licht- en geluidseffecten en waar jongleren, trapeze, acrobatiek en clownerie worden gecombineerd met muziek, zang en dans.
Het voorbeeld uit Montréal heeft echter ook in Frankrijk veel navolging gekregen en er is al een dertigtal kleine groepen actief, vooral op festivals, feria's, zomerfeesten en in het koude seizoen in theaters of expositiehallen. Juist deze nouveau cirque zorgen voor toeloop bij de diverse opleidingen.

Circus leeft dus, ondanks kommervol bestaan van rondreizende dierenacts.