Gastronomie

Chèr Nicolas,

Wanneer je de dagelijkse prak doorgaans betrekt van etablissementen die zich sieren met sterren of andere eretekens, vertroebelt je blik op etend Frankrijk dramatisch. Voor de prijs van één couvert kan een gezin in de banlieu een week leven. Natuurlijk zie je in je gepantserde auto, omringd door gehelmde ridders van de Garde Républicaine, wel eens één van de vele eethuizen voor de werkende klasse. Of misschien ben je ooit zelfs gestopt voor een plas bij een Routier. Er verschijnen af en toe foto's waarop je met je nieuwe hoofdvriendin poseert bij de uitgang van MacDonalds, wellicht door de PR-mevrouw aangeraden als bewijs voor goede smaak. Met enig gevoel voor understatement (excuus voor een vreemd woord), mogen we toch zeggen dat dit gedrag niet betekent dat je veel kaas hebt gegeten van een gemiddeld menu du jour rond pakweg € 9,50 un verre de vin inclus. Franse gastronomie, het niveau dat het gros van jouw citoyens dezer dagen tot zich neemt terwijl het lijdzaam wacht op de door jou beloofde koopkrachtstijging.

Vandaag stond in alle kranten en op elke nieuwssite dat je weer eens ouderwets hebt uitgehaald. Ditmaal niet tegen kansloze jongeren in achterstandwijken, maar vóór de landbouwers van deze glorieuze republiek. Niet toevallig tijdens je bezoek aan 450 exemplaren van het Franse (?) rund in een Parijse hal. In het verleden ook voor vorige bewoners van je presidentieel paleis een prima plek om zich net zo fotogeniek te gedragen als de dikbillen. Maar gelukkig bleef het meestal daarbij.

Jou verlokten al die camera's echter tot een uitspraak die gelukkig niet alleen buitenlanders zoals ik bijna letterlijk in het verkeerde keelgat schoot. Laat diezelfde PR-mevrouw de diverse fora er maar op nalezen. De oproep aan UNESCO om de Franse gastronomie te verheffen tot werelderfgoed, zouden ze bij ons in NL afdoen met één treffend en dodelijk woord: een gotspe!

Vooruit, je mag zeggen dat Frankrijk en haar landbouwers en vissers, gezegend door geografische en klimatologische ligging, erin slagen een rijk scala aan mooie producten naar de dagelijks markt te kruien. Collega's in Lap- of IJsland om maar een paar buitenplaatsen te noemen, hebben het een tikkie lastiger. Om over wijnboeren in Siberië maar te zwijgen. Dat zegt echter niets over hun kwaliteit. Maar de aanmatigende stelling dat Franse koekenbakkers er dan ook beter voedsel van bereiden dan alle keukenpieten in de andere 190 lidstaten van UNESCO, heeft veel weg van blind chauvinisme, bedenkelijk nationalisme en/of totaal culinair onbenul. Dat krijg je wanneer op het boekenplankje alleen de Guide Michelin de France prijkt.

Een Franse krant voegde je vandaag toe "beperk je tot waar je goed in bent: Disneyland en dure horloges".
Elk land krijgt de chef die het verdient...

Bon appétit!