Flaugergues

Midden tussen de almaar oprukkende buitenwijken van Montpellier ligt een zeldzame oase van rust. Aan de Avenue Albert Einstein in de hoofdstad van de Languedoc-Roussillon worden historie, natuur en le bon vin op een bijzonder aangename manier aan elkaar geknoopt. Het Château de Flaugergues is een echte folie, zoals buitensporige buitenhuizen in deze streek wel worden genoemd. Ze dateren uit de 17e eeuw en werden gebouwd door de rijke adel uit de periferie van het Franse hof. Etienne de Flaugergues, raadsman aan de Cour des Comptes (een soort rekenkamer), begon met de bouw van zijn château in 1696. Midden in het landschap op een kilometer of zes van het hartje van de stad. In de volgende 45 jaar werd het landhuis tot de huidige staat uitgebreid en stond vaak model voor andere folies in de regio. Een plek om buiten de drukte van de stad te genieten van je rijkdom. Dat duurde tot de revolutie, toen was het over voor de hofhouding en werden de meeste bezittingen overgenomen door de nieuwe notabelen uit Montpellier.

Ondanks het feit dat het eigenlijk een soort tweede woning was, heeft het geheel een monumentale uitstraling. Over het grote voorplein, met uitzicht op de Franse tuin, kom je in een klassieke entrée met een werkelijk prachtig en ruim trappenhuis. Zeg maar het paradepaardje van het kasteel, want het omvat bijna een kwart van het volume. Het verbindt de begane grond met alle verdiepingen en is voorzien van de authentieke ijzeren balustrade, volgens kenners een bijzonder uniek element.
Binnen is veel moois te zien. Vlaamse wandtapijten, prachtig bewaarde meubelen (Louis XV en Louis XVI), keramiek en allerlei historische wetenschappelijke instrumenten. De huidige bewoners, verre nazaten van Etienne de Flaugergues, zijn niet minder trots op de tuinen. 10.000 buxusboompjes geplant in de Franse tuin, de grande allée omzoomd door olijfbomen, het Engelse park van 3 hectare uit 1850 met een grote verscheidenheid aan bamboe, afgewisseld door alle denkbare exotische palmsoorten.

De parkachtige omgeving, op een steenworp afstand van de drukke A9, grenst aan de nog overgebleven wijngaard. Want graaf Henri en gravin Brigitte de Colbert zijn gepassioneerde vignerons. Behalve de wijnstokken bij het kasteel hebben ze ook elders rond Montpellier verschillende percelen, totaal 40 ha waarvan 33 goed voor een gerenommeerde Côteaux du Languedoc. Sommige daarvan op Grés de Montpellier, waar de Romeinen al 2000 jaar geleden hun druiven plukten. Deze week waren huis en kelder opengesteld voor een exclusieve dégustation. Maar ook zonder uitnodiging kun je er terecht om wat van de jaarproductie van 160.000 flessen te proeven en te kopen. En na afspraak mag je ook voor een klein prijsje het prachtige kasteelinterieur bewonderen.