Goed heilig

Opnieuw heeft NL een dag te vroeg bij de pakjes neergezeten. Al in de tachtiger jaren (vorige eeuw) heeft het populaire radioprogramma Wat een taal de goedheiligman op de eerwaarde vingers getikt, maar het mag nog steeds niet baten. De feestdag van de heilige Nicolaas is 6 december. In Frankrijk is dat dan ook de naamdag van Saint Nicolas. Ontmoet je hier een Nicolas, dan is de kans niet gering dat ie op 6 december geboren is. Sarkozy ligt weer dwars, want die is van 28 januari.

Vroeger vonden kinderen op de ochtend van de 6e hun geschenken. Op de eettafel of bij hun bed. Dat spannende moment is helaas verschoven naar de pakjesavond op de 5e. Even snel na het eten en dan oogjes dicht en snaveltjes toe. Jammer. Wat is er schoner dan ongewassen en slaperige kinderkoppies bij al die wonderen van een mysterieuze gast? Die te paard, omringd door knechten van vreemde komaf, dak op dak af gaat om jou niet te vergeten! Wie was dat dan wel en hoe wist ie precies dat jij zo graag hamertje-tik wilde?

De goedheiligman is al lang niet meer geheimzinnig. Komt elke dag op het journaal, rent van Hema naar Kruidvat, is niet uit het straatbeeld weg te slaan en lijkt bovendien sprekend op buurman of oom Piet.

Verlangend denk je terug aan de avonden waarop luid gebons en een mysterieuze zwarte hand met pepernoten de enige tekens waren dat er iets bijzonders stond te gebeuren. Een zak voor de deur en een illusie van hoefgetrappel. Sint zelf zag je zelden en dat was goed. Er bleef zoveel te raden, zeker tot kerst was je onder de pannen. En borstplaat of suikerbeest hielden het ook wel tot die tijd.

Morgen maar een dagje nostalgie.


Grand merci aan Peter van Straaten