Sainte Cécile

Nog even terug naar Albi (zie 4-8) en het bolwerk van Sainte Cécile. Naamgeefster van de kathedraal én ontelbare harmonie- en fanfarekorpsen, muziekverenigingen en koren. Plus beschermheilige van de katholieke brandweer, na een wonderbaarlijke omleiding van een gloeiende lavastroom op Sicilië. De zeer gelovige adellijke dame leefde rond de 3e eeuw, werd tegen haar wil uitgehuwelijkt aan een heidense Romein en meldde in de huwelijksnacht dat ze maagd wilde blijven. Deze Valerianus was de beroerdste niet en ging akkoord met een celibatair huwelijk. Zoals veel christenen in die wilde jaren werd ze vervolgd en uiteindelijk door de prefect van Rome ter dood veroordeeld. Dat had nog wat voeten in de aarde, want verstikking in een bad mislukte. Onthoofding met een zwaard was echter afdoende.


Haar kathedraal is een omweg waard. De bouw, in rode steen, startte in 1282 en pas in 1480 werd de laatste troffel opgeborgen. Het baldakijn aan de ingang (links) is er in 1540 tegenaan gemetseld. Nog steeds het grootste gebouw in steen ter wereld, een massieve gotische vesting met een streng defensief uiterlijk. Het bewijs van macht van de kerk van Rome na het neerslaan van kathaars verzet in de Midi.

Maar dan het bijna overdadige interieur. Elke vierkante centimeter benut voor teksten en schilderingen, waaronder het gigantische Jugement Dernier van Vlaamse onbekende kunstenaars. Het beroemde gotische koor is in de 15e eeuw door Franse beeldhouwers gemaakt en landgenoot Christophe Moucherel sleutelde het monumentale orgel in 1736 in elkaar. Je moet er een stijve nek voor over hebben om het plafondgewelf te bewonderen: een Italiaanse renaissance-schildering van 97 meter lang en 28 breed, uiteraard met de heilige als maagdelijk middelpunt.

Cécile werd als martelares begraven in de catacomben van Callixtus in Rome aan de Via Appia. Niet zo maar een plek, maar direct naast de ruimte waar negen pausen en acht bisschoppen uit de 3e eeuw tot stof zijn wedergekeerd. In 821 werd ze door paus Paqualis verhuisd naar een eigen basiliek in de volkswijk Trastevere. Volgens reisgidsen op de plek waar ze haar eerste huwelijksnacht beleefde. Daar wacht ze nog immer op haar eigen Jugement Dernier.

Overigens is de relatie met muziek flinterdun. Ergens staat beschreven dat ze in de bewuste nacht een lied zou hebben gezongen. Vandaar dus.