Tour de France

Vandaag is de Tour de France 2007 van start gegaan. In Londen, of all places. Met een Zwitserse winnaar en een Duitser en Amerikaan op het podium. Over 3 weken is het weer over.
Je hoeft geen liefhebber te zijn om te weten dat het wielrennen in dikke problemen zit. Het sportblad L'Equipe opende vanochtend met de kop: God save the Tour! De Queen liet 't trouwens afweten. Zij zat niet op het balkon en het is niet erg waarschijnlijk dat ze ergens langs de kant met een Frans vlaggetje heeft staan wapperen. Was vast weer not amused. Wij fans trouwens ook. De laatste weken rollen de bekentenissen over dopinggebruik over ons heen. Allemaal volwassen mannen, die jarenlang dik geld hebben verdiend. Door ons te belazeren. In Spanje ligt nog steeds een dossier bij justitie met tientallen namen van renners die zouden hebben gespoten. In de Duitse pers lees ik dat profsporters in een parallelwereld leven, kennelijk niet die van ons dus. Ze zouden geen Unrechtsbewusstsein hebben. Mooi woord. Al in 2005 bleek uit onderzoek dat 96% van de Fransen wielrenners niet vertrouwen. En toch staan ze in juli weer met honderdduizenden langs de Route National of Départemental om die tricheurs toe te juichen. Vreemd.

Zelf heb ik van jongetje af een stevige relatie met de koers. Jan Cottaar, Fausto Coppi, Jacques Anquetil, de Pontiac van Wim van Est, de gouden ploeg van Pellenaars. Het ging erin als koek. Een deel van de passie voor Frankrijk dateert uit die jaren. Namen als Tourmalet, Parc des Princes, Izoard of Galibier, ik droomde erover. Maar de echte beelden kwamen veel later. De manier waarop de Franse tv de Ronde op het scherm brengt is perfect. Een extra commentator voorziet de talrijke toeristische beelden uit de helicopter van passende info. De momenten waarop Mart Smeets bij de NOS pissig roept dat ie renners wil zien.

Ook dit jaar zal ik toch weer kijken. Je krijgt gratis een 3-weekse reis aangeboden langs de mooiste plekken. Op de 19e ook zelf langs de route tussen Marseille en Montpellier. Half uurtje rijden. De Gard komt vrijwel elk jaar wel in het routeschema voor. In 2005 kwamen ze zelfs langs mijn tuinhek.

Mijn mooiste Tour? In 79 en 80 was ik persbegeleider van de Belgische ploeg van ploegleider Fred Debruyne, oud-renner en wielercommentator voor (toen) de BRT. Ik werkte in die jaren bij de Persdienst van DAF en de Belgische tak van het bedrijf sponsorde de wielerploeg DAF Trucks-Lejeune. Met o.a. de Limburger Jo Maas , die in 1979 in Brussel de 10e etappe won en 7e werd in de eindstand.

Twee jaar mocht ik in de keuken meekijken hoe het spektakel werd opgediend. Het smaakte me prima en ik heb er nog wel trek in, al proef ik de laatste tijd wel een bijsmaak...