Utrecht

Tot 1559 is de kerkvader van de Utrechtse Domkerk bovendien prins-bisschop, dus met zogenoemde 'heerlijke rechten' oftewel wereldlijke macht. Niet vreemd in die jaren, waar bisschoppen er zelfs legertjes op na houden om die macht kracht bij te zetten.

Wanneer NL en dus ook Utrecht in 1795 aanhangsel van Parijs worden, krijgen Fransgezinde patriotten het in de stad voor het zeggen. In navolging van de Révolution worden regenten en hun ambtenaren gewipt, volgen verkiezingen en krijgt het volk de macht. Behalve dan oranjegezinden (aanhangers van de verdreven stadhouder Willem V), vrouwen, militairen, criminelen en mensen die leven van de bedeling. Die moeten nog lang wachten op hun stemrecht. De Franse tijd wordt ook zichtbaar op het Neude, waar een standbeeld komt van de vrijheidsmaagd, symbool voor de band met de Franse Marianne.
Na de opkomst van Napoleon Bonaparte worden ook in NL een boel radicale vernieuwingen teruggeschroefd. In 1806 komt broertje Louis Napoleon koning spelen, drie jaar later is de Franse Code Napoleon ook voor Utrecht de geldende wet en in 1810 volgt de definitieve inlijving. Keizer Napoleon zelf maakt in de herfst van 1811 een inspectietocht door zijn nieuwe bezittingen en laat zich in verschillende steden rondrijden en toejuichen. Utrecht krijgt deze eer niet. Zijn geheime agenten hebben namelijk ontdekt dat de grachten voorzien zijn van werfkelders, die makkelijk gevuld kunnen worden met kruit. Een aanslag is dus een fluitje van een centime. De rijtoer over de Oude en Nieuwe Gracht wordt dan ook geschrapt.
Na de val van Napoleon in 1813 vertrekken de Fransen met klapperende hoeven en door de nieuwe grondwet van 1848 krijgt Utrecht zijn bisschop weer terug. Wat tot 1996 overeind blijft is de dienstplicht, een Franse uitvinding.
Labels: Code Napoleon, Dom, werfkelder, Willibrord
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage