Laag pitje

Behalve dat we even afkicken na de derde cambriolage in vijf jaar tijd. Je raakt er niet aan gewend, al wordt de procedure wel vanzelfsprekend. Kijken wat er mis is of wordt vermist, paar uur in de slag met gendarmerie, assurance en mannetjes die de ergste schade oplappen. Wordt 't weer een extra beveiliging, alarmbellen, camera's of toch een hond?

Opmerkelijk dat slechts 8% zeurt over materieel verlies, de rest is gewoon pissig dat ze je huis binnenkomen, je intimiteit verkrachten en emotioneel waardevolle spullen meenemen.
Zoals wij, die erg aantrekkelijk schijnen voor het boevengilde.
Vluchten kan niet meer...maar wel alle kassabonnen en facturen goed bewaren. Want zonder kun je fluiten naar de verzekering, weet ik inmiddels als ervaringsdeskundige.
A bientôt!
Labels: boevengilde, cambrioleur, inbraak, zelfreflectie
1 reacties:
dick en janny
we leven mee,de simpele weten waarschijnlijk niet wat voor een gevoel je daar aan overhoud.
alles is hebzucht.
fijne tijd in NL
joss
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage