As

Dankzij IJsland hebben  we een paar dagen op een andere wereld geleefd. De inmiddels op sterven na dode aswolk zorgde voor een ongekend schone hemel. Eerst in Noord-Europa, de laatste dagen ook boven Frankrijk. Morgen is ‘t allemaal over en wordt het uitzicht weer bepaald door de immer aanwezige condensstrepen van misschien wel de grootste vervuilers.

Al in 1970 pompten alle vliegtuigen samen jaarlijks net zoveel kooldioxide (CO2) in de lucht als tegenwoordig bij alle Nederlandse huishoudens, fabrieken, auto’s, bussen, vrachtwagens en elektriciteitscentrales per jaar de lucht in gaat. Daar komen nog honderden miljoenen kilo’s nitraat- en sulferoxiden bij en ettelijke tonnen roetdeeltjes. Rommel die decennia lang in de atmosfeer blijft hangen en dus een forse bijdrage levert aan het broeikaseffect.

Maar ook de condensstrepen zijn niet onschuldig. Zo’n streep bestaat uit gewone waterdamp die bij verbranding van kerosine ontstaat. Op grote hoogte (een passagiersvliegtuig kruist op 10 km) heeft dat invloed op het klimaat. Condensstrepen bedekken inmiddels 0,1 procent van de atmosfeer en zorgen ervoor dat er meer hoge bewolking (cirrus) ontstaat. Wat het effect daarvan is werd in 2001 duidelijk.
Toen  na de aanslagen van 11 september 2001 de luchtvaart in een wijde omtrek van New York tot stilstand kwam, deed de Universiteit van Wisconsin uniek onderzoek. Drie dagen lang was er geen condensstreep te zien boven een gebied zo groot als West-Europa. Het bleek dat het zonder de condensdeken 's nachts iets kouder en overdag iets warmer werd.

Ook al gaat het maar om enkele tienden graden Celsius, voor insecten of muggen die het West-Nijlvirus of malaria bij zich dragen, kan dat verschil net genoeg zijn om te overleven.

Met dank aan Sybe Rispens