Duur zout

Een plaatje en nog redelijk rustig ook. Het meeste volk slaat op de D981 af naar het Romeinse spektakel langs de Gardon. Doe je dat niet, sta je na een paar kilometer ook op historische grond. En heb je bij de kerk toch nog het allermooiste en volstrekt unieke uitzicht op de Pont du Gard. Het dorp kondigt zichzelf aan als Village Médiéval, maar pas boven wordt dat ook bewaarheid. Denk andere bezoekers weg, trek een eeuw of zeven van 2010 af en bekijk de autovrije straatjes en stegen in een aangepast tempo. Castillon nodigt uit tot slenteren.

Rustig was het niet altijd. Het oude Romeinse Castrum Castelione kende als versterkte plaats oorlogen, de zwarte pest, struikroverij en stevige bonje met omringende dorpen die afkwamen op de rijkdom van de hooggelegen vesting. Zoals in de 14e eeuw toen de baljuw van Beaucaire zijn belastingophalers naar boven stuurde. Niet voor geld, in die tijd betaalde je met het veel kostbaarder zout.

Vooral tijdens de godsdienstoorlogen in de 16e eeuw heeft Castillon ervan geweten. Wisselend werden de muren neergehaald door protestanten en katholieken, alles om de strategische ligging te benutten. Pas na 1720, toen de hertog van Rohan de boel weer had hersteld, bleven de Castillonais gespaard voor malheur. Zelfs de Duitse Wehrmacht slaagde er niet in tijdens de Tweede Wereldoorlog het dorp een slag toe te brengen. Bij het naderen van Amerikaanse troepen in 1944 werd een poging de munitieopslag in het dorp op te blazen door het Franse verzet verijdeld.

En ondanks alle religieuze ergernis uit het verleden, zijn kerk en café in Castillon-du-Gard onlosmakelijk.