Zon

De woestijnen van onze aardkloot ontvangen in 6 uur meer energie dan de hele mensheid in één jaar verbruikt. Zonde van de zon dus. Dachten ook de wizkids van de Fondation Désertec. Een clubje vooruitdenkers dat op een servetje uitrekende hoe je dat gigantische overschot aan energie zou kunnen gebruiken.

De uitkomst is verbijsterend en inspirerend tegelijk. Door slechts 0,003% van het totale oppervlak aan woestijn vol te plempen met zonnepanelen voorzie je de hele wereldbevolking van elektriciteit. Schoon, geen uitstoot van CO2 en nul afval waarmee je anders duizenden jaren je nazaten opzadelt. Omgerekend komt het neer op een woestijntje van 300 bij 400 kilometer, pakweg dus 120.000 km2. Oftewel 20 vierkante meter per warm lijf. Dan houden we nog een kleine 40 miljoen km2 over voor natuurliefhebbers die met motor of truck af en toe door het zand willen raggen. Mooi toch?

Er schijnen nog wat kleine probleempjes te zijn. Hoe krijg je bijvoorbeeld de kilowatjes uit het zand in je werelwijde stopcontact en waar komen de ongeveer 400 miljard eurootjes vandaan die nodig zijn om alvast het eerste stukje Sahara vol te zetten? En wat denken de mensen ervan die al eeuwenlang de woestijn ondanks alles als hun thuis ervaren? Wie gaat er aan die megaprojecten allemaal een vette boterham verdienen? Betaalt het arme zuiden de rekening en blijft de strijkstok voorbehouden aan het rijke noorden?

Maar grote ideeën passen niet bij kleindenkers. Dus zijn de pakkenmannen van banken, elektronicagiganten en internationale adviesbureaus fluks aangeschoven en worden de eerste subsidiestromen al geconsumeerd. De toekomst in handen van de markt.


Juist in de woestijn vinden we voorbeelden van zelfoverschatting. Rust onder de pyramiden niet een beschaving die in grootsheid ten onder ging...