Troost

Tussen de 1,2 (schatting politie) en 3 miljoen (vakbonden) manifestanten trokken gisteren achter voornamelijk rood getinte spandoeken door het zonovergoten Franse landschap. De georkestreerde woede was uiteraard vooral gericht op Sarkozy en zijn buikspreekpop Fillon. Zij worden bijna persoonlijk aansprakelijk gesteld voor het fiasco van de internationale financiële wereld. Zoveel eer hebben ze nu ook weer niet verdiend. In de reacties op de verschillende tv-netten lieten beide verdachten dan ook stoïcijns weten dat er wat hun betreft weinig was veranderd.

Minstens zo opvallend was een analyse van de voornaamste kranten op de stakingsdag zelf. Natuurlijk luid getrompetter uit de hoek van het gestaalde kader, maar vooral heel veel informatie over treinen en bussen die niet zouden rijden. Voor al die miljoenen die niet mee marcheerden was dat veel belangrijker.

Troost voor de vakorganisaties: een dag na het grote protest is opgericht het Syndicat du travail sexuel STRASS. Jawel, een bond voor de dames die het dagelijks brood doorgaans verdienen in horizontale houding. Ook in die hoek lijkt de crisis dus te zorgen voor onrust in de onderbuik.