Oproer

Er zit oproer in de lucht en ditmaal is de prijs van een litertje dieselolie de lont in het kruitvat. Vissers in de haven van Sète aan de Méditerranée zijn in staking, nadat collega's eerder deze maand blokkades hadden opgericht bij distributiebedrijven van brandstof in Frontignan en op andere plekken in de Languedoc-Roussillon. Gevolg dikke paniek in steden als Montpellier en Béziers waar binnen enkele uren geen drup diesel of benzine meer te krijgen was. Alom werd gehamsterd en slechts een langdurige zoektocht langs stille tankstations leidde uiteindelijk tot een lange rij wachtende voitures. Dus snel aansluiten, in de hoop dat er nog iets uit de slang zou lopen wanneer je zelf aan de beurt was.

Inmiddels is de onrust overgeslagen. Vissers en boeren beklimmen barricades, de haven van Le Havre in de Seinemonding is door trawlers uit Honfleur en Dieppe stilgelegd. 250 demonstranten hebben de préfecture van Lyon geblokkeerd en tankwagens van zes benzinedepots rond Lyon kunnen niet meer uitrijden. De politie maakt een einde aan een blokkade van het centrum van Vesoul door chauffeurs van ambulancewagens in de Haut-Saône. De krant heeft het nog over incidenten, maar die zijn in Frankrijk al snel aanleiding voor een explosie van solidariteit met de oproerigen.

Een traditie die ook in augustus 1953 al grote problemen opleverde. Toen zorgde een gerucht over verhoging van de pensioenleeftijd van ambtenaren binnen een paar dagen voor een staking van 4 miljoen mensen in de publieke sector en een totale ontreddering van openbare diensten. Het begon met een actie van een uur bij PTT op 4 augustus in Bordeaux, maar twintig dagen later lagen de perrons van alle Franse stations nog steeds vol met postzakken. Staatsbedrijven als EDF, Air France en de SNCF gingen plat, de koopvaardij volgde en ook in de mijnen stonden de liften stil. De kranten kopten ook nog over het achterblijven van de koopkracht et voila, bij veel particuliere bedrijven ging eveneens de deur op slot. Maar de repressie bleef niet uit. Vakbondsleiders werden opgepakt wegens het in gevaar brengen van de Staat en de regering dreigde met troepen die in Duitsland als bezettingsleger dienden. Onder die druk bezweek het oproer.

En ging het in mei 1968 niet precies hetzelfde? Toen binnen enkele dagen protesten bij Renault de opmaat bleken voor een stakingsgolf waar uiteindelijk alle studenten en 10 miljoen arbeiders, beambten en andere werkenden zouden aanschuiven. Tweederde van de Franse beroepsbevolking liep op enig moment achter de spandoeken op straat. Aan het einde van die maand vol oproer dreigde De Gaulle indirect ook met ingrijpen door het Rijnleger. Een paar dagen later waren de straten weer leeg en studenten en arbeiders een illusie armer.

Vandaag melden de truckers dat ze actie gaan voeren tegen de dieselprijs. Zijn Sète, Frontignan en Vesoul dus evenzovele signalen voor een nieuwe hete zomer?