Transhumance

Op zaterdag 12  juni worden in de Cévennes schapen weer van de lager gelegen boerderijen omhoog gebracht boven 1000 meter. Dat verweiden heet met een mooie term transhumance, van de Latijnse woorden trans (van hier naar daar of zoiets) en humus (aarde, grond). Vroeger was dat een regelmatig terugkerende bezigheid voor herders, maar nu maakt moderne foeragering dit eigenlijk overbodig. Jammer, maar de moderne tijd, nietwaar.

Begin negentiger jaren is in de Gard door de nog schaars aanwezige bergers het initiatief genomen dit oude gebruik in ere te herstellen. Sinds die tijd worden schapen en geiten van vele eigenaren weer in het dal van de Hérault verzameld.
Voorzien van veelkleurige kentekens om ze straks weer bij de eigenaar af te kunnen leveren. In twee dagen brengen de begeleiders de kudde van enkele honderden dieren voor een tussenstop naar L'Espérou, een dorpje aan de voet van de 1567 meter hoge Mont Aigoual.

En dan is het feest. Fransen komen snel het huis uit wanneer ergens iets te doen is. Ze ontmoeten elkaar liever bij evenementen, een maaltijd in een restaurant of in het café dan dat je thuis wordt uitgenodigd.
In L'Espérou is de komst van al dat vee dus een mooie aanleiding. Koelbox mee, familie in de voiture en hop met duizenden omhoog. Daar is de middenstand al volop in de benen en voor tien euro koop je eerst het déjeuner: een papieren tas met chips, fruit, flesje water, brood, bakje groente en plastic gereedschap. Plus een briefje waarmee je na midi nog wat warms mag halen. In afwachting van de beesten en de warme hap, kuier je langs de vele kramen die je vorige week al elders zag bij het Fête de la Truffe en volgende zondag beslist weer op een Jour du Miel of een Festival des Vins de Pays . Zo gaat dat een lange zomer lang. En altijd eten en drinken.

Voor sommigen zijn die schapen zelfs niet nodig. Al vroeg worden de eerste flessen ontkurkt en de salades uitgestald. Hier en daar klinkt al gezang als ouverture van een lange dag.
Zo gaat het een hele dag door. Wanneer schapen en herders al lang weer op weg zijn naar de top, is het afzakkertje aan de beurt en gaat de dop van de whisky. Geen cognac, Schotten hebben hier de voorkeur.

Helaas zullen ook dit jaar niet alle schapen de Mont Aigoual kunnen bereiken...