Ikebana

Zeg vooral nooit bloemschikken! De verstokte adepten van dit Japanse tijdverdrijf zullen je 't liefst enkele reis naar de eeuwige keizerlijke jachtvelden verwensen. En verstokt zijn ze, hebben we gemerkt. In onze (Hollandse) kennissenkring hier liepen we tegen de welhaast bijbelse ernst aan, waarmee stengeltjes en bloempjes naar hun onherroepelijk einde worden gevoerd. De schaar erin, beetje buigen, nog wat moeilijk kijken, zwart lapje achter het geheel en het kunstwerk is gereed. De keuze van vaas, pot of ander ornament houdt de gemoederen zeker zo hevig bezig. Een voorzichtige vraag wat nu toch het verschil is met gewoon de spullen op water in de vaas zetten, leverde vernietigende blikken op.

Janny gisteren dus naar de Pont du Gard om het verlossende antwoord te krijgen. Daar was, onder het goedkeurend oog van de Japanse ambassadeur en wat locale vips, de ultieme demonstratie van ikebana. Ondersteund door een clubje Japanse bamboe-trommelaars en juist daarover werd mij enthousiast kond gedaan bij thuiskomst. Voor de rest nog steeds weinig helderheid, behalve de intrigerende oproep om creatief om te gaan met lege ruimtes...

Ikebana is voor ons wellicht te hoog gegrepen. Wat moet je er ook mee, wanneer de ikebaners er zelf een forse richtingenstrijd van maken. Sogetsu, ohara of ikenobo? Ouderwets of modern?

Vandaag maar aangesloten bij de goeie Franse gewoonte om zondags 'op dejeuner' te gaan, met als gevolg een forse file naar de eethuizen aan de kust. Toch een aardig plekje gevonden, nietwaar?