Non fumeur

De tijd dat heren zich na het diner terugtrokken in de rooksalon voor een mooie sigaar is voorgoed voorbij. Schrik voor een vroegtijdig einde met doorgerookte longen zit er goed in. Even een sjekkie paffen in het café is ook in Frankrijk sinds 1 januari 2008 taboe.

Daarover is niet zoveel deining ontstaan als in NL, waar rechters en advocaten bijverdienen met de strijd om de kleine kroeg.  Hier heeft men het eleganter aangepakt en beschikt vrijwel elk dranklokaal over een al dan niet geïmproviseerd terras. Illegaal of niet, een tafeltje met wat bistrostoeltjes op de stoep et voila, probleem opgelost à la Française. In de kouwe maanden een heatertje er bij en iedereen blij.
Hoewel, terraszitten is voor niet-rokers plots geen pretje meer.

Behalve in Parijs. Daar worden deze zomer stoepen gesignaleerd waar een deel van de tafeltjes is voorzien van een bordje terrasse non fumeur. Geheel binnen de wet die zegt dat de patron het zelf mag beslissen en toegejuicht door de Association Droits des Non-fumeurs. Een gezelschap anti-rook types dat de strijd wil voortzetten tot de laatste peuk is uitgedoofd.

Op internet verschijnt dezer dagen een lijst met rookvrije terrassen en dus is het wachten op het eerste actiefront voor ‘la dernière liberté restant aux fumeurs’. 

Want de vrijheid is in het geding en daar hebben Fransen altijd een revolutionair gevoel bij.
Zeker zo kort na de 14e juli.