30 november 2009

Théâtre


Er zijn momenten dat je door de grond zou willen zakken. Maar zelfs dat was voor deze plots niet zo erg stoere strijder onmogelijk. Een flauwte voor het oog van veel camera's èn je eigen president.

Sarkozy kwam vandaag naar de binnenplaats van het Hôtel des Invalides in Parijs als eerbetoon voor de 21 Franse soldaten die dit jaar in 'den vreemde' de dood vonden. Vijf van hen sneuvelden in het théâtre extérieur Afghanistan, zoals het poëtisch in het Frans wordt uitgedrukt. 3300 collega's proberen daar desondanks nog steeds vrede te brengen.





Les Invalides werd in 1671 opgericht door Zonnekoning Louis XIV als onderkomen voor oude en invalide soldaten. Eind 17e eeuw woonden er zo'n 4000 manschappen in een stadje op zich, met eigen regels en allerlei kleine bedrijvigheid.
Nu is er nog een hospitaal op het terrein, waar de koepel van de Dôme grote blikvanger is. Met daaronder het graf van Napoleon Bonaparte, ook een kleine man met grote allures.

Labels: , , ,

29 november 2009

Petit café


Ochtend, krantje, zonnetje, terrasje en natuurlijk de onvermijdelijke petit café, zoals Fransen hun cafeïneshot noemen. Niks Frans aan, gewoon een 100% imitatie van de Italiaanse espresso en vrijwel altijd gemaakt met een machine uit hetzelfde land.

Koffie wordt tijdens de renaissance door Noord-Afrikaanse moslims (jazeker!) meegenomen naar de haven van Venetië, waar rond 1640 de eerste koffiehuizen ontstaan. In 1903 ontwikkelt zakenman Luigi Bezzera, gefrustreerd door het lange wachten op een vers bakkie, een apparaat dat met stoom en onder druk een snelle variant produceert. De naam ligt voor de hand en de espresso is geboren.

Drie jaar later verkoopt Luigi zijn idee aan Desidero Pavoni, die met zijn espressomachine Barista de wereld gaat veroveren. Nog steeds kun je een Italiaanse Pavoni kopen, al oogt het allemaal wat sneller dan op de illustratie. Die overigens geschilderd is met niets anders dan pure sterke koffie.


Voor beginners: bestel geen espresso in Frankrijk, de ober zal vragen of je een café bedoelt.

Labels: , , ,

28 november 2009

Camelinesaus


De Franse versie van de Middeleeuwen is nogal aan mode onderhevig. Tot in de 18e eeuw verhaalt men over een duistere, armoedige en vooral gewelddadige periode, bovendien geteisterd door langdurige pestepidemieën of vergelijkbaar ongemak. In  ieder geval geen vrolijke tijd. Na de Franse Revolutie in 1789 kantelt het beeld en zou je bijna jaloers worden op middeleeuwers. De Roman Troubadour doet zijn intrede. Een literair genre waarin ieder die schrijven kan een graantje meepikt om de romantische luister van minnespel en hoffelijkheid aan de man te brengen. Elke krant kent onder aan de pagina wel een feuilleton waarin het vooral allemaal goed afloopt. Weliswaar niet gestoeld op wetenschappelijke feiten, maar het verkoopt als warme petits pains.

Het begin van de 21e eeuw kent ook een opleving van middeleeuwse interesse, met wederom een tikkie teveel amusement. Boeken en films voor het wat serieuzere werk. Zomerspektakel voor toeristen in  ruïnes van kastelen, inclusief het onvermijdelijk klank- en lichtspel rond paard en ridder. Ook eigentijdse media doen er een schepje bovenop. France 2 levert de achtdelige serie La Commanderie met hospitaalridders en een documentaire over Karel de Grote (Le sacre de Charlemagne). 

En natuurlijk ontbreekt het gastronomisch internet niet. Op http://expositions.bnf.fr/gastro/index.htm kun je vele eeuwen terug om water in de mond te krijgen. Zoals met cameline, de meest gebruikte (koude) saus aan de middeleeuwse tafel.

"Prenez du pain blanc selon la quantité de sauce à faire et mettez-le à bien rôtir sur le gril. Ayez du bon vin clairet, le meilleur possible, dans lequel vous mettrez le pain à tremper, ainsi que du vinaigre en bonne quantité. Prenez vos épices, à savoir cannelle, gingembre, graine de paradis, clou de girofle, un peu de poivre, du macis, de la noix muscade, et un peu de sucre ; mélangez tout cela avec le pain et ajoutez un peu de sel."

Uit: Fait de cuisine van Maitre Chiquart, Savoie, 1420

Labels: , , ,

27 november 2009

Maupiti


Ook Frankrijk!
Het eiland Maupiti in Frans Polynesië, in 1722 ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen. Duizend inwoners op 13 km² resten van een dode vulkaan en omringd door een prachtige lagune met koraalriffen.
De enige verbinding met het moederland is de start- en landingsbaan (rechtsboven), door gebrek aan ruimte voor een deel in de lagune gebouwd. Met Air Tahiti kun je er drie keer per week naar toe en slapen doe je in één van de drie pensions.
Grootste bedreiging: de stijgende zeespiegel als gevolg van de opwarming. Dan maar allemaal naar de top van de vulkaan, de Mont Teurafaatui op 380 m. Kun je ook nog het beroemde atol Bora Bora zien.

Foto gemaakt door een satelliet van de Amerikaanse NASA op 8 augustus 2009.

Labels: , , ,

26 november 2009

Spreeuw


De laatste weken van november is het de moeite waard af en toe naar de hemel te kijken. Ontelbare zwermen spreeuwen verplaatsen zich van noord naar zuid richting hun eigen overwintering in Spanje of Italië. Over Frankrijk trekken de étourneaux via twee corridors naar hun winterverblijven. In het westen langs de kust van het Kanaal en de Atlantische Oceaan, de oostelijke trek door het Rhônedal. Om in maart weer terug te keren naar hun voedselgebieden tot in Scandinavië en Rusland.
Omdat ze niet in het donker vliegen, blijven ze ook in de Gard vaak een nachtje over. Vooral bamboebosjes en hoge bomen zijn populair.
Gouden tijden voor autowassers...

Labels: ,

25 november 2009

De vreemdeling


Bijna 50 jaar na zijn dood staat plotseling schrijver-filosoof-journalist Albert Camus volop in de schijnwerpers. Niet omdat Frankrijk onder Sarkozy in de ban zou zijn van het absurdisme en pacifisme van de in Algerije geboren Nobelprijswinnaar (1957). Ook zijn tragische dood in 1960 door een auto-ongeluk op weg van Parijs naar zijn woonplaats Lourmarin in de Vaucluse, geeft geen aanleiding tot opzienbarende nieuwe feiten.

Nee, het is het opmerkelijke gedrag van Sarkozy zelf die Camus op de voorpagina's brengt. De hoofdbewoner van het Elysée staat niet echt bekend om zijn passie voor cultuur, behalve dan voor een zangeresje uit een rijke Italiaanse familie. Ooit pochtte hij zelfs nooit een boek te lezen. Vriend en vijand waren dan ook verrast toen hij, zonder enige uitleg, aankondigde de as van de schrijver over te willen brengen naar het Parijse Pantheon, het mausoleum voor de grote namen uit de Franse geschiedenis.

Omdat Camus anno 2009 beslist anti-Sarkozyist genoemd zou worden, wordt het besluit van de president belachelijk genoemd. Ook zoon Jean Camus vindt het een misverstand en is tegen. Anderen vinden het schandalig omdat Camus al bij zijn leven werd verketterd vanwege zijn passieve houding in het Algerijnse conflict. Met één oog naar het voorjaar doorzag de ultra-rechtse Jean-Marie Le Pen zijn aloude rivaal: "Dit is een electorale keuze".

Vier maanden voor de regionale verkiezingen, waarbij zijn partij volgens de peilingen waarschijnlijk een nederlaag zal lijden, omarmt Sarkozy de cultuur om zijn imago op te poetsen. De kennelijk toevallige keuze om dat te doen met een uit Algerije gevluchte pied noir, bovendien schrijver van 'De vreemdeling', brengt Camus plots tot leven. Midden in het debat over de ook in Frankrijk op de tocht staande nationale identiteit.

Labels: , , , ,

23 november 2009

Effie


Ook Frankrijk kent haar Effie, de prijs voor de meest effectieve reclame. George Clooney, het gezicht van de prijzige prutjes van Nespresso, scoorde deze maand voor de levensmiddelengigant de hoofdprijs. De derde alweer. Zijn passie voor een shot cafeïne leverde de Franse Club Nespresso (de kuipjes zijn niet bij de super te koop) in drie maanden tijd 8% meer leden en 79% van de consumenten heeft in die periode zijn tv-spotje gezien.

Kosten van de campagne 14,8 miljoen euro. En voor George...?

Labels: ,

22 november 2009

Boisset d'Anduze

La Porte des Cévennes is de naam waarmee Anduze zich graag afficheert. Al honderden jaren in concurrentie met Alès om de eerste viool te spelen in het noorden van de Gard. De Anduziens lijken het te verliezen, maar hebben desondanks in de hele wereld een naam op te houden. Iets wat van Alès toch moeilijk gezegd kan worden. De historische glorie van Anduze komt van een hardgebakken klomp klei van 150 kilo in de vorm van de karakteristieke Vases d'Anduzes. In heel Europa, maar zelfs in de VS worden ze verkocht. Als warme broodjes, gewoon niet aan te slepen. Een klikje op Google levert ruim 26.000 vermeldingen. Ben je dan beroemd of niet?

Op de rechter oever van de Gardon, aan de D907 naar St.Jean-du-Gard, is een paar kilometer buiten het dorp een bijzondere plek. De klei afgraving van Labahou. Al in de vijfde eeuw zou daar sprake zijn geweest van pottenbakkerijen. Sinds het begin van de 17e eeuw ligt die fijne klei aan de oorsprong van de roemrijke vazen. De naam achter dit succes is die van de familie Boisset, sinds 1610 de baas van een poterie. Nu gespecialiseerd in grote exemplaren, traditioneel goudgeel met guirlandes en versierd met groene en bruine toetsen. Altijd voorzien van het zegel Boisset d'Anduze. Antieke exemplaren, zoals deze uit de 19e eeuw, zijn zeer gewild. Deze konden we bij een antiquair in L'Isle-sur-Sorgue voor net niet 3000 eurootjes meenemen, maar de sponsor liet 't afweten.


De eerste Boisset werd geïnspireerd door een klassieke Italiaanse vaas van Medicis (rechts) op de jaarmarkt in Beaucaire. In de eeuwen na de start heeft Boisset kunnen profiteren van de rijkdom van de zijdefabrikanten uit de streek. Hun tuinen en parken werden opgesierd met de vazen en dienden als voorbeeld voor andere grootverdieners. Eerst in Frankrijk, met als illustere klant Versailles. Daar werden ze gebruikt voor sinaasappel- en citroenboompjes. De luister van het Franse hof werd op grote schaal geïmiteerd in heel Europa en zelfs in de VS. Anduze stond op de wereldkaart.

Nu runnen nazaten het bedrijf onder de naam Les Enfants de Boisset. Sinds een paar jaar mogen ze zich als enige in de Gard presenteren als Entreprise du Patrimoine Vivant, een eretitel verleend door de Franse regering. Ze scharen zich daarmee in een rijtje met beroemde namen als Dior, Guerlain en Vuiton.
Met een tiental medewerkers worden vandaag de dag niet meer dan 100 vazen per week gemaakt. Te weinig voor de internationale vraag. Vandaar dat andere pottenbakkers een graantje meepikken.
Maar een echte Vase d'Anduze is nog steeds een Boisset.

Labels: , , ,

19 november 2009

Monnik


Hoewel een onafhankelijke constitutionele monarchie, wordt Monaco toch vaak in één adem genoemd met grote buur Frankrijk. Alsof de revolutie destijds voor het gemak maar aan het kabouterlandje voorbij is gegaan. Toch bestaat het vorstendom langer dan het huidige Frankrijk. In 1297 moet de familie Capet nog een boel bloederige conflicten en onwaardige kuiperijen doormaken, voordat ze ook het oosten en zuidwesten tot hun koninkrijk Frankrijk mogen rekenen. In dat jaar verovert Francesco Grimaldi, vermomd als monnik, het fort van de net niet 2 km² grote kolonie die de stadsstaat Genua bijna 70 jaar eerder heeft opgericht. De familie Grimaldi is er nooit meer weggegaan en Francesco's standbeeld waakt voor de paleispoort.

De naam van het vorstendom stamt niet van het Italiaanse woord voor monnik, al zou dat zeker een aardige anekdote zijn. Monaco komt van het Griekse monoikos, een enkel of alleenstaand huis. Al in de 6e eeuw voor onze jaartelling bouwden Griekse kolonisten uit Phocaea er een nederzetting, die later door Liguriërs uit de streek rond Genua bevolkt werd. Ook Hercules schijnt langs gekomen te zijn, maar heeft (zoals het met legendarische helden gaat) geen spoortje achtergelaten.

Vandaag, 19 november, vierden de Monegasken hun nationale feestdag. In 1949 werd Rainier III de Gribaldi, overleden vader van Albert II, op die dag gekroond tot prince souverain, zoals de officiële titel van de vorst luidt. Albert zelf heeft twee buitenechtelijke kinderen die niet op de troon mogen. Dus is zuster Caroline erfprinses van het dichtst bevolkte staatje ter wereld.


 Alexandra en Charlotte, dochters van Caroline vandaag bij het feest


Monaco, met ook de grootste politiemacht voor de 33.000 inwoners uit ruim 120 landen (waarvan slechts 17% autochtoon) en zonder inkomstenbelasting. Een paradijs met goddelijk weer en een bijzonder hoog gehalte aan pop- en andere sterren, topsporters op retour, witwassers, gepensioneerde criminelen en Russische mafioso.

Labels: , , , ,

15 november 2009

Chasse

1.370.000 Franse jagers zijn al weer een paar weken aan 't schieten. Het seizoen is in september geopend en gisteren was 't weer raak. De mannetjes (je ziet zelden vrouwtjes met een kanon) doen 't vooral op zondag. Rond half zeven, bij het eerste licht, werd de rust rond de echtelijke sponde luidruchtig weggeknald. Poes Minou kent het ritueel en schiet de kelder in. De eerste uren zijn ’t ergst. Ze lijken te reageren op alles wat beweegt. Soms ook op elkaar. De krant meldde weer een slachtoffer. Schot in het hoofd. Wordt dus moeilijk om een beetje toonbaar boven de haard te hangen.

Jagen is populair. De landelijke koepel meldt trots dat het de tweede 'sport' is na voetbal. Chasseurs zijn machtig. Goed georganiseerd en met een geharnaste lobby in Parijs. Geen enkel kabinet heeft het ooit gewaagd de jacht aan banden te leggen.
Tegenstanders zijn er, maar versnipperd zoals veel beschermers van plant en dier. Soms vindt wel ergens een sabotage-actie plaats, maar meestal beperkt 't zich tot ludiek protest. Helpt niet. Terugschieten is een remedie. Maar daarvoor geeft de maire geen permis .

Op wilde zwijnen jagen is dus groepssport. De sangliers zijn kansloos tegen een drijfjacht door een legertje Guns of Navarone. Let goed op bordjes met Battue, paramilitair uitgedoste mannetjes en bestelautootjes in een bosrand. Daar schuilt het gevaar, blijf uit de buurt. Zien ze je niet voor wild aan, dan loop je kans door 100 kilo opgejaagd varken getorpedeerd te worden. Paddenstoelen zoeken of de zondagse wandeling maar even vergeten. Een felgekleurd petje of hesje vergroot de overlevingskans, maar is geen garantie. Maar wees gerust, 't wordt kouder en dan blijven ze achter moeders gebreide broek liggen.

Blijf je zitten met de vraag: wat is erger?
Vers geschoten fazant of kip uit legbatterij?
Patrijs uit de vigne of kalkoen van de super?
Sanglier of kistkalf?
Jagen of bio-industrie?

Labels: , ,

14 november 2009

Zorgenkindjes


Elk jaar publiceert INSEE, het Franse instituut voor statistiek en economische onderzoek, het portret van de gemiddelde Fransman. Dit jaar hebben de Parijse rekenaars de gevolgen van de crisis ontdekt in het profiel van Paul Martin (de Franse neef van Jan Modaal). Zijn salaris is gedaald en de kloof met de zeer hoge salarissen (133.000 mensen in de top van het particuliere bedrijfsleven of wel 1% van het aantal werknemers) is wel groter geworden. Hij heeft 400.000 collega’s hun baan zien verliezen, zijn koopkracht is gedaald en de schulden zijn groter geworden, inclusief rood staan.

In het jaaroverzicht van 300 pagina’s zegt INSEE dat Paul gemiddeld iets minder dan een uur per dag bezig is om van en naar het werk te komen. Managers, Parijzenaars en forensen uit de voorsteden doen er langer over. 65% van de werkers gebruikt daarbij de auto, 22% gaat lopen, 8% pakt het openbaar vervoer en 4% een tweewieler. 60% van de mensen die op pad gaan met de auto heeft geen andere optie.

Voor de eerste keer is ook het profiel van twee groepen studenten vergeleken. Die met een bescheiden achtergrond, waar geen van beide ouders een middelbare opleiding heeft, de andere waar vader of moeder wel een diploma heeft. Uitkomst: slechts de helft van de eerste groep studeert af. De andere groep heeft vier keer meer kans om te slagen. De analyse is dat in de eerst groep jonge mensen, onder invloed van hun milieu, de neiging hebben hun ambities te beperken.

Dochters van Paul Martin blijven zorgenkindjes. Hoewel jonge vrouwen meer kans maken dan hun ouders in een aantal geschoolde beroepen (ingenieur, arts, advocaat ), is er weinig veranderd bij de minder geschoolde beroepen. Mannen zijn vrijwel overal oververtegenwoordigd, een echt ‘gemengd’ bedrijf is zeldzaam. Slechts in de zorgsector zijn vrouwen in de meerderheid.

Tijd voor een Franse emancipatiegolf?

Labels: , , , ,

13 november 2009

Jean-Pierre Chabrol

Chamborigaud, ten noorden van Alès, midden in de Cévennes. Op 11 juni 1925 geboorteplaats van schrijver Jean-Pierre Chabrol. Vader en moeder in het onderwijs, maar een familie met een lang verleden als geitenhoeders. Op de ferme van de voorouders, Mas du Gravas, in het gehucht Pont-de-Rastel. Archieven noemen 1310 als jaar waarin de bouw begon. In het werk van Chabrol speelt de omgeving van zijn jeugd een belangrijke rol.

Hij studeert in Parijs, maar tijdens vakantie in de Cévennes in 1942 sluit hij zich aan bij een verzetsgroep in de Montagne du Bougès. Bij de maquis ervaart hij de essentie van de camisards, het protestantse verzet tegen de katholieke inquisitie. Na de bevrijding, zoals veel verzetsmensen, lid van de communistische partij en journalist bij het partijblad L'Humanité. De Russische bezetting van Hongarije in 1956 wordt een breuk en hij zweert het communisme af.

In Parijs werkt hij aan een grote literaire productie, vaak met de Cévennes als inspiratie. In 1961 publiceert hij zijn grote roman Les Fous de Dieu over de camisards. Er volgt een serie Les Rebelles over de jaren dertig. Zijn stijl is realistisch, romantisch maar tegelijk sociaal en militant. Chabrol krijgt Parijse vrienden onder artiesten, zangers en cineasten. Georges Brassens, Claude Marti, Jacques Canetti, Guy Béart, Jacques Prévert, Leo Ferré. Werkt met hen samen, schrijft chansons, teksten en scenario's, werkt voor radio en tv, treedt op als verteller in theaters en reist de wereld over.

Maar zijn hart ligt in de Cévennes. In de jaren zeventig schrijft hij La Crève-Cévenne, een fel protest tegen de verloedering van zijn geboortegrond. Mijnen die gesloten worden, dorpen die leeglopen en oude mas die verkocht worden als tweede woning aan Parijzenaars en buitenlanders. Hij verzet zich tegen de inrichting van het Parc National des Cévennes, altijd kiezend voor de mensen die eeuwenlang het gebied hebben bewoond en bewerkt. Zijn toon wordt harder, verre van romantisch. We kunnen het ons aantrekken...

" Les Parisiens occupent les mas qu'ils ont acheté à des morts, les Belges et les Hollandais les ruines qu'ils ont cher payées aux marchands de biens. La Cévenne ressemble alors à n'importe quoi, elle est au goût du jour. Quant aux " aoûtiens " occasionnels, ils regardent les naturels comme les Indiens de la Réserve : non, vraiment, ils ne croyaient plus que ça existait encore, dans notre France d'aujourd'hui, la pécore à l'état brut... "


Op 1 december 2001, 76 jaar oud, verlaat hij voorgoed zijn Cévennes. Zijn laatste dagen in Mas du Gravas, een jaar na het laatste boek Colères en Cévenne.

Labels: , , ,

12 november 2009

Staking


De Franse Revolutie, waarbij mede door acties van arbeiders de macht van koning en adel voorgoed werd gebroken, maakte geen einde aan het verbod om te staken. Integendeel, in het jaar XI van de nieuwe revolutionaire tijdrekening (1803) werd elke samenkomst van werkers verboden. Ook boeren moesten voortaan op hun erf blijven. Bovendien verklaarde (toen nog) eerste consul Napoleon Bonaparte alle vakbonden voor het gemak maar illegaal. Strenge politiecontrole werd mogelijk door gelijktijdige invoering van een werkboekje (livret ouvrier), waarin de baas elke dag begin- en eindtijd moest noteren. 

Pas in 1864 werd het recht op staken en oprichten van vakbonden in de wet vastgelegd. Voor de zekerheid stond daarin ook dat het iedereen vrij moest staan om desondanks toch te blijven werken en dat (sic) geweld bij werkonderbreking niet was toegestaan.

Het door de Duitse bezetter gecontroleerde Vichy-bewind maakte op 4 oktober 1941 een einde aan alle vrijheden en in het Charte du Travail van die datum was alleen nog sprake van een eenheidsvakbond. Die danste naar het pijpen van de foute maarschalk Pétain, uiteraard onder controle van de collaborerende politie.

Wanneer op 27 oktober 1946 de grondwet van de Vierde Republiek van kracht wordt, zijn alle sociale rechten hersteld, plus het verbod op discriminatie op het werk. ‘Tout homme peut défendre ses droits et ses intérêts par l'action syndicale et adhérer au syndicat de son choix.’ Met gejuich aanvaard en Fransen nemen sindsdien alle sores bij de ontelbare stakingen voor lief.

Ook deze week, toen een deel van het openbaar vervoer rond Parijs plat ging en tienduizenden werkers op de perrons nutteloos de tijd moesten doden. Wachtend op de enkele treinbestuurder die gebruik maakte van het recht om gewoon te werken.

Labels: , , ,

11 november 2009

L'armistice



11 november 1918

Om 11.11 uur op de elfde dag van de elfde maand in 1918 sloten de geallieerden en hun Duitse tegenstanders een wapenstilstand in een treinwagon bij Compiègne ten noorden van Parijs. De Eerste Wereldoorlog was voorbij.



Voor de eerste keer in 91 jaar heeft een Duits staatshoofd deelgenomen aan de Franse herdenking van die gebeurtenis. Bondskanselier Angela Merkel en president Nicolas Sarkozy onstaken de eeuwige vlam op het graf van de onbekende soldaat onder de Arc de Triomphe in Parijs. De plechtigheid vond plaats om 11.11 uur.

Labels: , , , ,

10 november 2009

Jatwerk


Prognose: in Franse winkels wordt dit jaar voor 4,9 miljard euro gejat, bijna 4% meer dan vorig jaar. Doe er nog maar ruim 3 miljoen bij voor spullen die uit etalages verdwijnen (stijging 9%).
Belangrijkste oorzaken: toenemende jeugdcriminaliteit en het achterblijven van investeringen in beveiliging, een gevolg van de economische crisis.

De top 10:

1. Kleding
2. Doe-het-zelf spullen
3. Levensmiddelen
4. Kranten, tijdschriften en boeken
5. Cosmetica
6. CD's, video's en software
7. Kantoorartikelen (grootste stijger)
8. Horloges en bling-bling
9. Elektronica
10. Sterke drank

Labels: , ,

9 november 2009

Muur


President Sarkozy zorgt weer voor deining in de Franse media. Vandaag, op de dag af dat 20 jaar geleden de Berlijnse Muur viel, lees je op zijn persoonlijke pagina in Facebook dat hij op die bewuste dag eigenhandig met een houweel de muur heeft helpen vallen. Bovenstaande foto moet daarvan het bewijs zijn. In de loop van de dag volgen uit allerlei hoeken reacties. Zo zou zijn eigen premier Fillon hem daar hebben gezien, maar Sarko's reisgenoot Juppé meldt dat het ook één of twee dagen later kan zijn geweest.

De krant Libération rekent vervolgens uit dat het onmogelijk is om op basis van de beschikbare informatie op die dag de (vlieg)reis te organiseren en dezelfde avond nog flink op de muur te hakken. Het Elysée roept daarna dat Juppé absoluut op 9 november in Berlijn was, maar deze zegt nogmaals het niet meer zeker te weten. Dan komt een andere Sarko-vriend met het nieuws dat ze met de trein zijn gegaan, waarna weer een andere partijgenoot zeker weet dat er gevlogen is.

De oppositie verkneukelt zich intussen en constateert dat Sarkozy eens te meer niet de verleiding kan weerstaan om de geschiedenis naar zijn hand te zetten.

Halverwege de avond meldt het serieuze dagblad Le Monde dat de president zich een week vergist en pas op 16 november de Berlijnse Muur heeft aangevallen. Voorlopig laatste woord om 21.30 vanavond van ene Paul Clave: "Ik heb de bewuste foto om 22.00 uur op de avond van 10 november gemaakt". Op dat moment had half Duitsland al een stukje van de muur thuis op de schoorsteen staan.

Op internet verschijnt de uitslag van een enquête: gelooft u dat Sarkozy aanwezig was bij de val van de Muur? Resultaat: 81,77% gelooft de eigen president niet.

Het Berlijnse schimmenspel zal ongetwijfeld een staartje krijgen.

Labels: , ,

8 november 2009

Paaps



Avignon en de paus, een relatie die nog steeds hele volksstammen van verre bestemmingen naar de oever van de Rhône voert. Toch is het dit jaar 700 jaar geleden dat de kerkbazen een tijdje in de hoofdstad van de graven van de Provence gingen logeren. Overigens lang genoeg om een paar bovenmaatse onderkomens te laten bouwen. Altijd goed voor de locale economie, al is het handwerk in die tijd waarschijnlijk voornamelijk uitgevoerd door lijfeigenen van monsieur le comte, een meer dan trouwe vazal van de Kerk.

Aan het eind van de dertiende eeuw was het rond Rome tamelijk onveilig door dikke bonje tussen welfen en ghibelijnen. Van oorsprong twee Duitse kampen van adellijke heerschappen, die hun onmin hadden meegenomen naar de tweede woning in Italië. Toen de Romeinse kardinalen in 1309 de bisschop van Bordeaux Bertrand de Goth tot paus Clemens V kozen, hield deze het in Rome snel voor gezien en verhuisde met de hele boedel en voltallige aanhang naar Avignon. De Franse koning Philippe IV stak daarbij een handje toe, hoewel niet uit al te edele motieven. Filips de Schone, zoals hij in NL bekend is, wilde namelijk de macht van de Kerk maar al te graag breken. In de jaren dat de gelovigen vanaf de rots boven de Rhône werden bestuurd is het aanzien van paus en personeel dan ook fors gedaald.



Het pauselijk intermezzo buiten Rome duurde 68 jaar. Clemens V stierf al 5 jaar na zijn benoeming en zijn acht opvolgers bouwden het immense Palais des Papes om toch de schijn van macht letterlijk overeind te houden.

Labels: , , , , ,

7 november 2009

45 centimeter


Het hoogste punt in de wijde omtrek, de top van de Mont Blanc in het departement Haute Savoie, is sinds 2007 weer 45 centimeter lager. Sinds de verhalen over klimaatverandering, gaten in de ozonlaag, stijging van de zeespiegel, smeltende gletsjers en erger, beklimt een clubje Franse wetenschappers elke twee jaar deze witte reus. Om daar met droefenis kennis te nemen van alweer een verdere aftopping. Vorige week donderdag kwamen ze niet verder dan 4810,45 meter.

Nu nog wachten op het computermodel dat het onvermijdelijke moment voorspelt waarop de eerste toerbus met bejaarden rechtstreeks het dak van Europa gaat bedwingen.

Labels: , ,

4 november 2009

Hennessy

Wanneer mag je een sterk alcoholisch drankje met 40% alcohol cognac noemen? Voor Fransen een erezaak en dus heeft Parijs in 1909 strenge regels vastgesteld. Er moet witte wijn van negen omschreven druivenrassen tweemaal gedistilleerd worden. De voornaamste zijn ugni blanc, folle blanche en colombard. Productie moet plaatsvinden in een afgebakend gebied rond het plaatsje Cognac in het département Charente. Daar is 't voor het eerst gemaakt toen Britse en Hollandse schepen iets anders wilden inslaan dan wijn. Die was op lange reizen niet houdbaar. Door de wijn dubbel te distilleren ontstond houdbare brandewijn.Het eerste distillaat uit de alambic, een koperen ketel die verwarmd wordt, heet brouillis. De stoffen met het laagste kookpunt verdampen het eerst. Die damp condenseert in een koelspiraal als kleurloze vloeistof met 50% alcohol en wordt een tweede keer gedistilleerd, de bonne chauffe. De fraaie bruine kleur krijgt cognac door twee jaar rust op eiken fusten uit de Limousin. Na vier jaar rijpen mag het predikaat VSOP gebruikt worden, twee jaar langer en het is Extra, XO of Napoléon. Op de fles is er nog 40 tot 45% alcohol over.

Richard Hennessy uit het Ierse Cork was in 1765 op zoek naar een bezigheid, nadat hij als officier tijdens Louis XV in een Iers regiment tegen de Engelsen had gevochten. Hij kreeg in ruil voor zijn inzet een stuk grond in Cognac en dus werd 't cognac. Acht generaties later staat Gilles Hennessy aan het hoofd van de grootste producent ter wereld. Nu deel van het drankenconcern Moët-Hennessy na een fusie met champagnereus Moët et Chandon in 1971.

Ruim 55 miljoen verkochte flessen per jaar, 200.000 vaten van 560 liter in donkere kelders en 700 man personeel. Velen daarvan zijn al generaties lang in dienst van nakomelingen van Richard. Keldermeester Yann Filloux is de zevende van zijn familie die dagelijks 50 verschillende cognacs moet proeven op weg naar een nieuwe assemblage. Samen met zeven andere dégustateurs, allemaal mannen. Want vrouwen houden het fysiek niet vol, vinden ze bij Hennessy.

Cognac is bij Hennessy een kwestie van geduld, acht generaties ervaring en veel proeven. De beste cognacs wachten in een speciale kelder, le paradis. Het huis heeft zelf slechts 200 ha van de cépage ugni blanc. De rest komt van vignerons uit de omgeving die een belangrijke rol vervullen bij de kwaliteitsbewaking.

Top van de prijslijst is de Cuvée Ellipse: 3500 euro voor een fles van 70 centiliter. Er zijn er maar 1100 van gebotteld, dus je moet je haasten.
Nog een tip van het huis: nooit cognac verwarmen boven een brander. De dampen vervliegen en het bouquet is letterlijk naar de maan. Doe desnoods als de Japanners, die drinken het uitsluitend met ijsblokjes.

Labels: , ,

2 november 2009

Frans vlaggetje


Air France heeft vorige week haar eerste Airbus A380 in ontvangst genomen. Het grootste passagiersvliegtuig ter wereld biedt in de Franse versie ruimte aan 538 passagiers. De allereerste reus van de Europese tekentafels vliegt al sinds oktober 2007 bij Singapore Airlines. Inmiddels hebben 16 luchtvaartmaatschappijen bestellingen geplaatst, daaronder exoten als de Indiase Kingfisher Airlines en Kingdom Holding Company, het speeltje van een Saoedische prins.

De eerste passagiersvliegtuigen met een Frans vlaggetje kwamen kort na Wereldoorlog 1 in bedrijf. Met omgebouwde bommenwerpers werden de eerste vluchten gemaakt, met op de plek van het bommenrek eenvoudige stoeltjes.



Zo startte dit dubbeldeks gevaarte met de toepasselijke naam Farman Goliath al op 8 februari 1919 een dagelijkse lijn van Toussus-le-Noble ten noorden van Parijs naar Croydon bij Londen. Omdat de Britse autoriteiten nog geen toestemming gaven voor burgerluchtvaart, werden de vluchten (kruissnelheid 120 km per uur) uitgevoerd door militaire piloten in uniform.

Op 7 april 1922 was een Franse  Farman Goliath betrokken bij de allereerste botsing ter wereld tussen twee passagierstoestellen. Boven Poix in Noord-Frankrijk bij slecht zicht lag het op dezelfde koers als een Britse Havilland. Geen van de negen inzittenden overleefde deze historische crash.

Uit de eerste bedrijven die het avontuur aangingen ontstond door fusie in 1933 Air France met als thuishaven Le Bourget. De vloot omvatte 259 toestellen van 31 verschillende types, vijf jaar later was dat aantal teruggebracht tot 100, per jaar goed voor 100.000 passagiers.
Dit jaar rekent Air France op bijna 75 miljoen passagiers in één van haar 900 vliegtuigen. De nieuwste aanwinst gaat vanaf 23 november dagelijks van start op de lijn Parijs-New York. In totaal heeft Air France twaalf orders geplaatst voor de A380.
Zusterbedrijf  KLM wacht nog even af.

Labels: , ,